لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 484

ندوخته نداشته باشد می باید که قبا را مقلوب به پوشد به آن که رو را پشت کند یا پائین را بالا کند، و دستهای خود را داخل نکند در دستهای قبا بلکه

قبا را بر پشت گیرد.

ظاهرا چون این حدیث در کتاب ابو بصیر بوده است و قاسم و علی از مشایخ اجازه اند و ضعف ایشان ضرر ندارد، و صدوق ذکر کرده است به آن که احادیث صحیحه بر این معنی وارد شده است و بعضی از آنها نقل خواهد نمود، یا آن که اگر اصحاب ایشان در حال استقامت روایت نموده باشند در حالت ضلالت روایت می توانند کرد، و دور نیست که چنین باشد و اگر نه احادیث بسیار در مذمّت واقفیه و کفر ایشان خصوصا علی بن ابی حمزه وارد شده است، و صدوق نیز ذکر کرده است چگونه جایز باشد حدیث او نقل نمودن و گفتن که میان من و حق سبحانه و تعالی حجّت است.

[احرام در لباس رنگ شده ]

(و روی عن الکاهلیّ قال ساله رجل و انا حاضر عن الثّوب یکون مصبوغا بالعصفر یغسل البسه و انا محرم فقال نعم لیس العصفر من الطیب و لکنّی اکره ان تلبس ما یشهرک به النّاس.)

و منقولست در صحیح از عبد اللَّه که شخصی از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه سؤال کرد و من حاضر بودم از جامه که آن را رنگ کرده باشند از گل کافشه و آن را بشویند آیا در حال احرام آن را می توانم پوشید فرمودند که بلی کافشه بوی خوش نیست و لیکن نمی خواهم که چیزی به پوشی که انگشت نما شوی چنانکه ظاهر است و به همین مضمون احادیث صحیحه و کالصحیح وارد شده است.

(و ساله اسماعیل بن الفضل عن المحرم أ یلبس الثّوب قد اصابه الطّیب فقال اذا ذهب ریح الطّیب فلیلبسه.)