لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 497

علیهما أنّه کره للمحرمه البرقع و القفازین.)

و کالصحیح منقولست که حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه کراهت داشتند که زن محرم برقع بیندازد و یا قفازها را در دست کند و قفاز زینتی است که زنان عرب چون جامهای فراخ می پوشند از جهه دفع

سرما بر بازوی خود می بسته اند بازو بند پنبه داری و بندها و تکمه ها داشته است که محکم بر بازو می بسته اند که بازوی ایشان گرم باشد و بعضی از اوقات از حریر و طلا باف می کرده اند، و گاه هست که اطلاق می کنند بر زینت دست و پا مانند دست برنجن و خلخال اما کراهت برقع چون رو را می پوشاند یا زینت نیز بوده است به اعتبار تزین و اما قفاز به اعتبار آن که مخیط است و تکمه اش را می بسته اند و یا بواسطه زینت و کراهت در اینجا اعم است از حرمت و کراهت.

[احرام زن در شلوار]

(و ساله محمّد بن علیّ الحلبیّ عن المرأه اذا احرمت اتلبس السّراویل فقال نعم انّما ترید بذلک السّتر.)

و در صحیح منقولست از محمد که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که آیا زنی که احرام گیرد زیر جامه پا می تواند کرد فرمودند که بلی غرضش از پوشیدن زیر جامه آنست که خود را مستور دارد مبادا نظر کسی بر ساق پای او یا بالاتر بیفتد، و هر چند زنان بیشتر درستر کوشند بهتر است و بحسب ظاهر دلالت می کند بر آن که مخیط پوشیدن زنان در حال احرام جایز است.

[زنی که احرام گیرد هر زینتی می تواند کرد غیر گوشواره و گردن بند]

(و روی الکاهلیّ عنه صلوات اللَّه علیه انّه قال تلبس المرأه المحرمه الحلیّ کلّه الّا القرط المشهوره و القلاده المشهوره.)

و در حسن کالصحیح یا صحیح منقولست که حضرت امام جعفر