لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 513

تشبیه به زنان است،

و من تشبّه بقوم فهو منهم

و بنا بر معنی اول کراهت باین اعتبار است که رفع شین به موم و روغن و چربی گوشت و پیه می توان کردن لازم نیست که از حنا باشد و ممکن است که همه مکروه باشد و اللَّه تعالی یعلم.

[عطر و زعفران ]

(و کان علیّ بن الحسین صلوات اللَّه علیهما اذا تجهّز إلی مکّه قال لأهله إیّاکم ان تجعلوا فی زادنا شیئا من الطّیب و لا الزّعفران ناکله او نطعمه.)

و منقولست که چون آن حضرت

تهیه راه مکه معظمه می گرفتند به اهل خانه خود می فرمودند که مبادا در توشه ما از بوی خوش مطلقا خصوصا زعفران چیزی داخل کنید که جمعی که همراهند بخورند یا بخورد ایشان دهیم، و خود احتمال ندارد که تناول فرمایند خود را با دیگران داخل فرموده اند و مراد دیگرانند، یا آن که خود نیز داخل باشند و ندانند که زعفران دارد یا اندکی از بوی خوش و زعفران که مستهلک شوند ضرر ندارد و لیکن کراهت دارد.

(و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه یکره من الطّیب اربعه اشیاء للمحرم المسک و العنبر و الزّعفران و الورس و کان یکره من الادهان الطّیّبه الرّیح.)

و شیخ در موثق از معاویه بن عمار روایت کرده است این عبارت را پس ظاهر می شود که از کتاب معاویه است پس صحیح باشد که آن حضرت فرمودند که مکروهست از بوی خوش محرم را چهار چیز و آن مشک و عنبر و زعفران و ورس است و آن حضرت صلوات اللَّه علیه کراهت داشتند از روغنهایی که خوشبو باشد، و کراهت در اینجا بمعنی حرمتست بی دغدغه، و عبارت شیخ انّما یکره است در اول که بمعنی حصر باشد.