لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 53

باب فضائل الحج

[بروید بحج بیت اللَّه ]

(قال اللَّه تبارک و تعالی فَفِرُّوا إِلَی اللَّهِ یعنی حجّوا إلی اللَّه) این بابی است در فضیلتها و ثوابهای حج منقولست بطرق متعدده از حضرت امام محمد باقر که حضرت سید الساجدین صلوات اللَّه علیهما در تفسیر قول حق سبحانه و تعالی فرموده است که از گناهان بگریزید بسوی خدا مراد الهی آنست که بروید بحج بیت اللَّه پس حج گریختن است بسوی خدا، و هر گاه اکرم الاکرمین فرموده باشد که بسوی من گریزید چه احتمال دارد که جار خود را عذاب فرماید و از گناهان او در نگذرد پس ظاهر شد که حج بیت اللَّه الحرام سبب خلاصی است از عذاب نیران به گفته خداوند عالمیان

[هر که کجاوه نگاه دارد بقصد رفتن بحج ]

(و من اتّخذ محملا للحجّ کان کمن ارتبط فرسا فی سبیل اللَّه تعالی) و در حسن کالصحیح از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه منقولست که هر که کجاوه نگاه دارد بقصد رفتن بحج چنان است که اسبی بسته باشد که چون ضرور شود بجهاد اعدا رود و خواهد آمد که در زمان غیبت معصوم حج بمنزله جهاد است در حضور معصوم پس مقدمات حج بمنزله مقدمات جهاد است، و محتمل است که مراد از ارتباط مرابطه باشد و آن حفظ سر حد است در طرفی که دشمنان باشند سنت است که خود برود یا غلامش را بفرستد یا اسبی بفرستد که در آنجا باشند و مطلع باشند که اگر