لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 563

گوسفندان ماده و هر چه سالم بماند هدی کعبه است که در حروره بکشند و به فقرا و مساکین دهند و بعضی گفته اند صرف مصالح کعبه نیز می توان کرد، و محتمل است که بحاجیان نیز می توان داد چنانکه گذشت در احادیث بسیار که هر چه به هدی آورند بحاجیان می دهند که نفقه ایشان آخر شده باشد و اول اولی است

(و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه ما وطئته او وطئه بعیرک و أنت محرم فعلیک فداؤه) منقولست در صحیح از کنانی که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر چه را خود راه روی با شترت یا دابّه ات بر او راه رود در حال احرام بر تست که فدای آن را بدهی.

و در حسن کالصحیح از معاویه بن عمار منقولست از آن حضرت صلوات اللَّه علیه به همین عبارت و بعد از آن فرمودند که بدان که بر تو نیست فدای هر چیزی که در حال احرام حج یا عمره به جا آوری از روی جهل و نادانی مگر صید که در آن فدا هست خواه از روی عمد کنی و خواه از روی جهل

[تعدد قتل صید]

(و اذا قتل محرم الصّید فعلیه جزاؤه و یتصدّق بالصّید علی مسکین فان عاد فقتل صیدا اخر متعمّدا فلیس علیه جزاؤه و هو ممّن ینتقم اللَّه منه و النّقمه فی الآخره و هو قول اللَّه عزّ و جلّ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عادَ فَیَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ) و در صحیحین از حلبی منقولست که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر گاه محرم صیدی کند بر اوست که فدا کند صید خود را چنانکه مفصل وارد شده است و آن شکاری را تصدق می کند بر