لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 568

می شود ایمن است و به او کاری نمی باید داشت

[کشتن مارمالی ]

( (فان قتل عظایه فعلیه ان یتصدّق بکفّ من طعام) و در صحیح از معاویه منقولست که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که اگر محرمی بکشد چلپاسه را که در دیوارها می باشد و مارمالی و آفتاب پرستش می گویند پس بر اوست که تصدق کند به یک کف گندم

[کشتن زنبور]

(فان قتل زنبورا خطا فلا شی ء علیه و ان کان عمدا فعلیه ان یتصدّق بکفّ من طعام) و منقولست در صحیح از معاویه که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه، و در صحیح از صفوان از یحیی ازرق از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه و حضرت امام موسی کاظم صلوات اللَّه علیه که اگر محرمی بکشد زنبور را بضم زای از روی خطا بر او چیزی نیست و اگر عمدا بکشد بر اوست که اطعام کند چیزی از طعام را و ظاهرش آنست که بخورد مسکین دهد اگر چه یک خرما باشد و ظاهرا آن چه صدوق ذکر کرده است غیر این دو روایت باشد یا آن که صدوق به خاطرش رسیده باشد که کمتر از یک کف در کفارات جائی وارد نشده است و احتمال سهو نساخ نیز هست و این در صورتیست که زنبور متوجه این کس نشود که اگر آن یا غیر آن از حیوانات درنده یا گزنده متوجه شوند دفع می توان کرد بی کفاره چنانکه در صحیح از حریز منقولست که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر چیزی که محرم از آن بر خود ترسد از درندگان و مارها و غیر آن بکشد آن را، و اگر اراده نکند ترا تو کاری

به آن مدار

[محرم اگر خارج از حرم صید کند]

(و ان اصاب المحرم صیدا خارجا من الحرم فذبحه ثمّ ادخله