لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 576

کرده بودید هر یک را

فدا می بایست داد ابو ولاد گفت که این واقعه بر ما واقع شد پیش از دخول حرم

[صید دریایی ]

(و قال اللَّه عزّ و جلّ أُحِلَّ لَکُمْ صَیْدُ الْبَحْرِ وَ طَعامُهُ مَتاعاً لَکُمْ وَ لِلسَّیَّارَهِ قال الصّادق صلوات اللَّه علیه هو ملیحه الّذی تاکلون و قال فصل ما بینهما کلّ طیر یکون فی الاجام یبیض فی البرّ و یفرخ فی البرّ فهو صید البرّ و ما کان من طیر یکون فی البرّ و یبیض فی البحر و یفرخ فی البحر فهو من صید البحر) و حق سبحانه و تعالی فرموده است که حلال شده است از جهه شما شکار دریا و طعام دریا که تمتع یابید شما و مسافران از آن. حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که مراد از حلیّت از جهه سیاره ماهی است یا اعم از ماهی و مرغان دریایی که نمکسان می کنند و می خورند، و آن حضرت فرمودند که فرق میان شکار دریا و خشکی در مرغان آنست که هر مرغی که در نیستانها می باشد و تخم و جوجه در خشکی کند آن شکار برّ است و هر مرغی که در خشکی می باشد و تخم و جوجه در دریا می کند آن شکار دریایی است این مضمون صحیحه حریز است و صحیحه معاویه بن عمار و از پیش گذشت (و المحرم لا یدلّ علی الصّید و ان دلّ علیه فقتل فعلیه الفداء) و منقولست در صحیح از منصور بن حازم که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که محرم راه نمائی نمی تواند کرد بر شکاری پس اگر بگوید که صید در کجاست یا اشاره کند و آن شخص آن را بکشد بر اوست

که فدا بدهد و کشنده نیز فدا می دهد.