لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 588

صلوات اللَّه علیه از شخصی که داخل مکه شود در سالی یک بار و دو بار و سه بار چه کند؟ حضرت فرمودند که هر گاه داخل مکه شود باید که داخل مکه شود لبیک گویان و چون بیرون رود باید که بیرون رود محل یعنی با احرام که داخل می شوند اگر در ماه حج باشد مخیر است میان حج و عمره، و اگر غیر ماه حج باشد عمره مفرده به جا می آورد پس واجبست که از این احرام بیرون آید به آن که حج یا عمره به جا آورد چنانکه حق سبحانه و تعالی فرموده است که وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَهَ لِلَّهِ یعنی حج و عمره را که شروع کردید تمام کنید از برای رضای حق سبحانه و تعالی و سابقا مذکور شد سه معنی دارد و هر سه مراد است و احادیث گذشت و می آید

باب احرام الحائض و المستحاضه

[در غسل احرام طهارت شرط نیست ]

(روی معاویه بن عمّار عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه قال انّ اسماء بنت عمیس نفست بمحمّد بن ابی بکر بالبیداء لأربع بقین من ذی القعده فی حجّه الوداع فامرها رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله فاغتسلت و احتشت و احرمت و لبّت مع النّبیّ صلّی اللَّه علیه و آله و اصحابه فلمّا قدموا مکّه لم تطهر حتّی نفروا من منی و قد شهدت المواقف کلّها عرفات و جمعا و رمت الجمار و لکن لم تطف بالبیت و لم تسع بین الصّفا و المروه فلمّا نفروا من منی أمرها رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله فاغتسلت و طافت بالبیت و بالصّفا و المروه و کان جلوسها فی اربع

بقین من ذی القعده و عشر من ذی الحجّه و ثلاثه ایّام التّشریق) این بابی است در بیان احرام حایض، و مستحاضه و نفساء حکم حایض دارد مرویست به اسانید صحیحه متکثره که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که اسماء بنت عمیس که زوجه حضرت جعفر طیّار بود و بعد از شهادت جعفر ابو بکر او را خواست و در سال دهم از هجرت که آن حضرت متوجه حج بیت اللَّه الحرام شدند در بیدا که قریب است بمسجد شجره محمد بن ابو بکر از اسماء متولّد شد و اسماء نفساء شد و از ماه ذی القعده چهار روز مانده بود و مدار عرب در تاریخ بر شبست چهار شب مانده بود که در شب بیست و ششم ذی قعده بود پس حضرت