لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 589

سیّد المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله فرمودند او را که غسل احرام بکند و پیش از غسل فرجش را پر از پنبه کند و چون حسب الامر پنبه برداشت و غسل احرام کرد نیت احرام کرد و تلبیه گفت در بیرون مسجد شجره با حضرت سید الانبیاء صلّی اللَّه علیه و آله و اصحاب آن حضرت، و چون به مکه معظمه رسیدند اسماء بنت عمیس پاک نشده بود با حضرت متوجّه منی شد و شب در آنجا بود و روزش به عرفات رفت و وقوف عرفات و مشعر را با نفاس دریافت و رمی جمار کرد و لیکن طواف و سعی را نکرد چون پاک نبود و چون از منی متوجّه مکّه معظمه شدند حضرت فرمودند او را که غسل کرد و طواف و سعی

را به جا آورد و آن چه اسماء نماز نکرد و نفاس حساب کرد چهار روز ذی قعده بود و ده روز ذی حجّه بود و سه روز ایّام تشریق بود که مجموع هفده روز بود در هیجده روز که از نصف روز اول ولادت شد و نصف روز هیجدهم غسل کرد تا جمع شود میان اخبار هجده و هفده.

و از این حدیث و احادیث متواتره ظاهر می شود که شرط نیست طهارت در احرام و حایض و نفساء جمیع افعال حجرا به جا می آورند مگر طواف و نماز طواف را، و از این حدیث ظاهر نمی شود که اسما حج تمتع کرده باشد یا حج افراد، و صدوق اخبار این باب را نقل می کند و بعد از آن جمع می کند، و موافق این حدیث اخبار صحیحه متواتره وارد شده است از زراره و محمد بن مسلم و منصور بن حازم و عیص و غیر ایشان و بعضی از این احادیث در باب نفاس مذکور شد با وجه جمع

[حائض طواف و نماز را تأخیر می اندازد]

(و روی عن درست عن عجلان ابی صالح قال سالت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن متمتّعه دخلت مکّه فحاضت فقال تسعی بین الصّفا و المروه ثمّ تخرج مع النّاس حتّی تقضی طوافها بعد)