لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 612

(و روی ابن ابی عمیر عن حفص بن البختری عن ابی الحسن صلوات اللَّه علیه فی تعجیل الطّواف قبل الخروج إلی منی فقال هما سواء اخّر ذلک او قدّمه یعنی للمتمتّع) و

به اسناد بسیار صحیح منقولست از حضرت امام موسی کاظم صلوات اللَّه علیه در تعجیل طواف پیش از رفتن چونست حضرت فرمودند که تقدیم و تاخیر هر دو مساویند یعنی متمتع را و این عبارت از صدوق است که از قراین یافته است یا از حفص است که در خدمت آن حضرت صلوات اللَّه علیه از قراین فهمیده خواهد بود، و ظاهر حدیث اعم است نسبت به همه و این خبر و امثال این محمولست بر حالت اضطرار چنانکه منقولست در حسن کالصحیح حفص و حسن کالصحیح معاویه بن عمار، و حسن کالصحیح حلبی که هر سه روایت کرده اند که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که باکی نیست که مقدم دارند طواف را پیش از رفتن به عرفات: مرد پیر که از ازدحام آزار یابد، و هم چنین زنی که خوف حیض داشته باشد به آن که ترسد که هنوز از عرفات و مشعر فارغ نشده حیضش بیاید و طوافین را نتواند کردن و جمّال نایستد مقدم می دارند (و روی ابن بکیر عن زراره عن ابی جعفر صلوات اللَّه علیه و روی جمیل عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه انّهما سألاهما عن المتمتّع یقدّم طوافه و سعیه فی الحجّ فقال هما سیّان قدّمت او اخّرت) و در موثق کالصحیح از زراره و در صحیح از جمیل منقولست که از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه و امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه سؤال کردند که آیا متمتع طواف و سعی را در حج مقدم می دارد