لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 62

عبادت کرد و قربانی کرد و قبول نشد یعنی آتش نیامد که بسوزاند قربانی او را با خود گفت که البته من عبادت را چنانکه باید کرد نکرده ام و گناهان کرده ام که قبول نشد و اگر نه حق سبحانه و تعالی اکرم الاکرمین است پس وحی به او رسید که این مذمتی که کردی خود را بهتر است از عبادت چهل ساله تو

[هفتاد بار لبیک گفتن ]

(و قال امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه ما من مهلّ یهلّ فی التّلبیه الّا اهلّ من عن یمینه من شی ء إلی مقطع التّراب و من عن یساره إلی مقطع التّراب و قال له الملکان ابشر یا عبد اللَّه و ما یبشّر اللَّه عبدا الّا بالجنّه) و منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر که او از خود را در حالت احرام بلند کند به تلبیه هر که در طرف راست اوست از فرشتگان و جنیان بلکه حیوانات و جمادات نیز همه آواز خود را به متابعت او بلند کنند به تلبیه و هم چنین از دست چپ او تا منتهای خاک یعنی کل روی زمین زیرا که نصف

در این طرفند و نصف در آن طرف و ثواب آنها از او خواهد بود چون سبب گفتن ایشان شده است و دو فرشته که با او می باشند او را بشارت می دهند که خوشحال باش ای بنده خدا و بشارت نمی دهد حق سبحانه و تعالی بنده را مگر به بهشت و بشارت ملک بشارت خداست و این حدیث دلالت می کند بر آن که تکرار تلبیه مطلوب است هر چند بیشتر می گوید ثوابش بیشتر است و من لبّی فی احرامه سبعین مرّه ایمانا و احتسابا اشهد اللَّه له الف ملک ببراءه من النّار و براءه من النّفاق و کالصحیح منقولست از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه که هر که در حالت احرام از اول تا آخر یا در مرتبه هفتاد بار تلبیات اربع را