لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 622

و در موثق کالصحیح منقولست که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند در شخصی که فراموش کند طواف نساء را که اگر زیاده بر نصف شده باشد و از روی فراموشی بیرون رود امر کند کسی را که به نیابت او طواف کند و هر گاه زیاده بر نصف شده باشد با زنان نزدیکی می توان کرد با کراهت یا حرمت باین معنی که کفاره واجب نیست.

و مرویست در موثق کالصحیح از اسحاق بن عمار منقولست که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که اگر کسی ترک کند طواف نساء را و طواف وداع کند حق سبحانه و تعالی آن طواف را طواف نسا حساب می فرماید بفضل خود چون فراموش کرده است و حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که حکمت لطیف اقتضاء فرمود طواف وداع را اگر طواف وداع نمی بود اکثر عالمیان با احرام برمی کشند و از احرام محل نشده بودند

باب انقضاء مشی الماشی

(روی الحسین بن سعید عن اسماعیل بن همام المکّی عن ابی الحسن الرّضا عن ابیه صلوات اللَّه قال قال ابو عبد اللَّه علیه السلام فی الّذی علیه المشی إذا رمی الجمره زار البیت راکبا، و روی انّ من نذر ان یمشی إلی بیت اللَّه حافیا مشی فاذا تعب رکب، و روی انّه یمشی من خلف المقام) این بابی است در انتهای راه رفتن پیاده هر گاه بر او

لازم شده باشد یا مطلقا به اسانید صحیحه متکثره منقولست که حضرت [امام رضا فرمودند که حضرت ] امام موسی کاظم صلوات اللَّه علیه فرمودند و بنا بر نسخه صحیحه موافق کافی حضرت امام موسی کاظم صلوات اللَّه علیه فرمودند که حضرت امام جعفر صلوات اللَّه علیه فرمودند و در کافی عن ابیه نیست در کسی که بر او لازم شده باشد پیاده رفتن بحج بیت اللَّه الحرام بنذر یا شبه نذر که هر گاه جمره عقبه را در منی بزند بفضل الهی دیگر پیاده روی لازم نیست از منی به مکه معظمه می تواند آمد سواره.

و در موثق از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه منقول است که از آن حضرت سؤال کردند که پیاده روی کی منقطع می شود حضرت فرمودند که هر گاه جمره عقبه بزند و سر بتراشد پیاده روی منقطع شد باید که چون به زیارت رود سوار شود. و روی الخ.