لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 624

به آن حضرت صلوات اللَّه علیه که هر گاه شخصی در جامه اش خون باشد از خونی که جایز نباشد نماز در آن مثل خون زاید بر درهم و خون حیض و سگ و غیر از آن و در آن جامه طواف کند حضرت فرمودند که مجزی است طوافش در آن جامه چون جاهل بود که نجس است پس جامه را می کند و در جامه طاهری نماز می کند، و این حدیث صریح نیست که ازاله نجاست به اعتبار مسجد است یا طواف چون محتمل است که از جهه نماز در کار باشد و بس، و دلالت می کند بر آن که نجاست در طواف معذور است

[قطع بخاطر نماز]

(و روی ابن المغیره عن عبد اللَّه بن سنان قال سالت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن رجل کان فی طواف النّساء فاقیمت الصّلاه قال یصلّی معهم الفریضه فاذا فرغ بنی من حیث بلغ) و به اسانید صحیحه و حسنه کالصحیح منقول است از عبد اللَّه که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از شخصی که در طواف نسا باشد و اقامت نماز گفته باشد حضرت فرمودند که نماز واجب را تقیه با سنّیان می کند و چون از نماز فارغ شود از آنجایی که رسیده بود بنا می نهد، و در اکثر نسخ کافی فی طواف الفریضه.

است و در صحیح از هشام منقولست که طواف

فریضه را قطع می کند از جهه نماز واجب و بنا می نهد بر طواف از آنجا که گذشته است

[قطع بخاطر حاجت ]

(و فی نوادر ابن ابی عمیر عن بعض اصحابنا عن احدهما صلوات اللَّه علیهما انّه قال فی الرّجل یطوف فتعرض له الحاجه قال لا باس بان یذهب فی حاجته او حاجه غیره و یقطع الطّواف) و به اسانید صحیحه متکثره منقولست که یکی از امام محمد باقر و امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیهما فرمودند در شخصی که طواف کند و