لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 627

طواف را واگذار و نماز وتر و نماز صبح را بکن و بعد از آن طواف را به جا آور و بنا بر احتمال صبح کاذب طلوع آن عبارت از ظهور است که خوب ظاهر شود و بنا بر این نماز وتر را با آداب می کند با دو رکعت نافله صبح پس اگر صبح شده باشد نماز صبح را می کند و بعد از آن طواف را تمام می کند و الّا اوّل طواف را تمام می کند و بعد از آن نماز واجب را به جا می آورد و هر دو معنی خوبست و هر یک مؤیّدات دارد و نساخ فیطلع الفجر را انداخته اند تا ظاهرتر شود و مخفی تر شده است و ظاهرا فرقی نیست میان طواف واجب و سنت و

در این حکم بل اظهر طواف واجبست و از این حدیث ظاهر می شود که هر گاه قطع طواف از جهه نماز وتر جایز باشد که از جهه نماز واجب نیز جایز خواهد بود بطریق اولی و احادیث گذشت

[قطع برای دخول کعبه ]

(و روی ابن ابی عمیر عن حفص البختریّ عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه فی من کان یطوف بالبیت فیعرض له دخول الکعبه فدخلها قال یستقبل طوافه.)

و به اسانید صحیحه منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه در کسی که طواف خانه کند و امری حادث شد که میسر شد داخل شدن کعبه به آن که در را بگشایند و مانعی نباشد و داخل شود حضرت فرمودند که طواف را از سر گیرد چون دخول کعبه ضرور نبود بخلاف صور دیگر که ضرور است اگر چه نماز وتر باشد چون فوت او ضرر عظیم است و تدارک ندارد هر چند قضا کند.

و بر این مضمون احادیث صحیحه و کالصحیحه وارد شده است، و در همه اخبار وارد است که طواف را از سر گیرد و مخالفت سنّت کرده است و از این حدیث ظاهر می شود که آن مقدار اهتمام در دخول کعبه نیست طواف را