لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 64

صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر که داخل مکه معظمه شود با سکینه حق سبحانه و تعالی گناهان او را بیامرزد و سکینه آنست که از روی کبریا و عظمت داخل نشود بلکه پا برهنه باشد و با جامهای چرکن و موی سر ژولیده باشد این ظاهر اخبار است، و احادیث بسیار وارد شده است که مراد از سکینه ایمان است و مراد از تکبر و تجبّر تسنّن است که اگر حق بر ایشان ظاهر شود و

حجت الهی تمام شود متابعت حق نمی کنند و در صحیح از هشام بن سالم منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که چون به حوالی مکه معظمه رسید جامهای احرامی کهنه چرکن خود را به پوشید که هر که از روی شکستگی داخل مکه شود حق سبحانه و تعالی گناهان او را بیامرزد البته و در موثق کالصحیح منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که چون به چاه میمون یا چاه عبد الصمد رسی غسل کن از جهه دخول مکه و کفشها را بکن و پا برهنه راه برو با سکینه که آرام دل است به یاد الهی، و به او وقار که آرام تنست و احادیث کالصحیح بر این مضامین از آن حضرت صلوات اللَّه علیه و آله وارد شده است

[دخول مسجد]

(و من دخل المسجد حافیا علی سکینه و وقار و خشوع غفر اللَّه تعالی له) و در صحیح از معاویه بن عمار منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر که داخل مسجد الحرام شود پا برهنه با آرام دل به یاد الهی و با وقار بدن که هموار راه رود و با خشوع که سر و چشم به زیر اندازد و گریان باشد حق سبحانه و تعالی او را می آمرزد

[نگاه به کعبه ]

(و من نظر إلی الکعبه عارفا بحقّها غفر اللَّه له ذنوبه و کفی ما اهمّه) و منقول است کالصحیح که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که