لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 65

هر که نظر به کعبه کند و عارف باشد بحق آن که آن را بزرگ داند حق سبحانه و تعالی گناهان او را بیامرزد و کفایت کند مهمات او را (و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه من نظر إلی الکعبه فعرف من حقّنا و حرمتنا مثل الّذی عرف من حقّها و حرمتها غفر اللَّه له ذنوبه کلّها و کفاه همّ الدّنیا و الآخره) و کالصحیح منقول است از آن حضرت صلوات اللَّه علیه که هر که نظر کند به کعبه و در کافی این عبارت هست که بمعرفه یعنی عارف باشد بحق آن و حق حرمت ما که ائمه معصومانیم بداند به آن که ما را امامان واجب الاطاعه داند چنانکه حق و حرمت کعبه را می داند حق سبحانه و تعالی همه گناهان او را بیامرزد و کفایت کند از او غمهای دنیا و آخرت را یا مهمات دنیا و آخرت را (و روی انّ من نظر إلی الکعبه لم یزل

یکتب له حسنه و یمحی عنه سیّئه حتّی یصرف بصره عنها) و کالصحیح از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقول است که هر که نظر کند به کعبه تا نظرش به کعبه است در نامه عمل او حسنه می نویسند و گناهان او را محو می کنند تا چشم از آن بردارد و کالصحیح از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقول است که هر روز کعبه را لحظه هست که نظر به طایفان خود می کند که به سبب آن لحظه کسی که در طواف باشد می آمرزند و کسی را نیز که اشتیاق آن داشته باشد یا کسی که خواهد به نزد او رود و او را مانعی بهم رسد همه را به سبب این توجه می آمرزند (و روی انّ النّظر إلی الکعبه عباده و النّظر إلی الوالدین عباده