لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 68

یجهل الحق و یطعن علی اهله و من فعل ذلک فقد نازع اللَّه رداءه) و در حسن کالصحیح منقولست که آن حضرت فرمودند که پدرم می فرمودند که هر که قصد زیارت این خانه کند از جهه حج یا

عمره و مبرّا باشد از تکبر به آن که مذهب حق داشته باشد از گناهان بیرون آید مثل روزی که از مادر متولد شده باشد پس حضرت استشهاد فرمودند باین آیه که «فَمَنْ تَعَجَّلَ الخ» یعنی که در نفر اول که روز دوازدهم است از منی کوچ کند بر او اثمی و گناهی نمانده است و هر که تاخیر کند و در روز سیزدهم کوچ کند بر او نیز گناهی نمی ماند بشرط آن که متقی باشند از کبر و مذهب باطل نداشته باشند و چون در مبحث نفر منی همین آیه را با معنی بسیار نقل خواهد کرد این استشهاد را انداخته است که در آنجا ذکر کند. راوی گفت عرض نمودم که کبر کدامست حضرت فرمودند که حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله فرمودند که عظیمترین تکبرها آنست که حقرا نداند و بر اهل حق طعنه زند و کسی که چنین تکبری کند گویا که با حق سبحانه و تعالی نزاع کرده است در چیزی که مخصوص اوست.

چنانکه متواتر است که در حدیث قدسی وارد است که الکبریاء ردائی- بزرگی بمنزله پوشش خاص من است، و محتمل است که حدیث دیگر باشد چون این مضمون بطریق بسیار از ائمه اطهار سلام اللَّه علیهم وارد شده است

[دخول در بیت با امان خدا]

(و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه فی قول اللَّه عزّ و جل «وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً» قال من امّ هذا البیت و هو یعلم انّه البیت الذی امر اللَّه به و عرفنا اهل البیت حقّ معرفتنا کان آمنا فی الدنیا و الآخره) و در صحیح از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقول است در تفسیر

آیه