لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 90

صلوات اللَّه علیه فرمودند که حق سبحانه و تعالی منادی را مقرر فرموده است که همیشه ندا می کند که هر بنده را که حق سبحانه و تعالی به او احسان کرده باشد و روزی او را فراخ گردانیده باشد و در هر پنج سال یک بار به درگاه خداوند خود نیاید که طلب کند احسانهای خداوند خود را به درستی که او محرومست از رحمت الهی و روایت صدوق ممکن است که نقل بالمعنی باشد از این دو حدیث و اظهر آنست که حدیث دیگر دیده باشد باین عبارت

[نماز در مسجد خیف ]

(و قد روی صلّی فی مسجد الخیف بمنی سبعمائه نبیّ) و کالصحیح منقولست از جابر که حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه فرمودند که در مسجد خیف که در منی واقعست هفتصد پیغمبر نماز کرده اند و ممکن است که مراد از هفتصد کثرت باشد تا منافات نداشته باشد با حدیث صحیح که هزار پیغمبر در آن نماز کرده اند با آن که ممکن است که مراد هفتصد پیغمبر از بنی اسرائیل باشند و سیصد از غیر ایشان یا هزار پیغمبر از غیر ایشان یا بر عکس (و کان مسجد رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله علی عهده عند المناره الّتی فی وسط المسجد و فوقها إلی القبله و نحو

ثلثین ذراعا و عن یمینها و عن یسارها و خلفها نحو ذلک) و آن چه مسجد منی بود در زمان حضرت سید المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله از مناری که در میان مسجد است از جانب قبله قریب به سی ذرع بود بذراع دست و از دست راست و دست چپ و پشت سر هر یک سی ذراع بود تقریبا یا سی ذرع حقیقی بود در چهار جانب پس آن چه زیاد کرده اند الحال مسجد نباشد و عامه از باب تیمن و تبرک قربانی را در آن زیادتیها می کشند و دور نیست که بد نباشد و ازاله نجاست از آن واجب نباشد چون زمین منی و