لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص: 3 صفحه 91

مشعر و عرفات محل عبادتست احیا نمی توان کردن چنانکه اکثر اصحاب گفته اند و احوط نگشتن است و ازاله کردن با امکان و الیوم شیعیان را ممکن نیست بر تقدیری که واجب باشد ساقط است مثل مسجد الحرام بلکه کعبه معظمه با آن که احادیث صحیحه وارد است در آن که اگر کسی بول کند در کعبه قتلش واجبست و نجس کردن کعبه ارتداد است چون وجوب تعظیم کعبه از ضروریات دینست مثل قرآن و این تحدید در صحیح از معاویه بن عمار منقول است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه و صدوق در باب مساجد احادیث مسجد منی و اعمال آن را ذکر کرده است (و من صلّی فی مسجد منی مائه رکعه قبل ان یخرج منه عدلت عباده سبعین عاما و من سبّح اللَّه فی مسجد منی مائه تسبیحه کتب اللَّه عزّ و جلّ له اجر عتق رقبه و من هلّل اللَّه

فیه مائه مرّه عدلت احیاء نسمه و من حمد اللَّه عزّ و جلّ فیه مائه تحمیده عدلت اجر خراج العراقین ینفقه فی سبیل اللَّه) و به اسانید متکثره منقولست از ابو حمزه که حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر که در مسجد خیف در منی صد رکعت نماز بکند پیش از آن که از منی بیرون رود برابر است با عبادت هفتاد ساله و هر که در مسجد منی صد تسبیح بگوید حق سبحانه و تعالی بنویسد از جهه او ثواب یک بنده آزاد کردن و هر که صد نوبت لا اله الا اللَّه بگوید برابر است با زنده کردن شخصی و هر که صد مرتبه الحمد للّه بگوید برابر است با ثواب خراج کوفه و بصره که همه را در راه حق سبحانه و تعالی صرف نموده باشد و همین حدیث گذشت در باب مساجد به اندک تغییر لفظی و معنی متحد است

[وقوف به عرفات ]

(و الحاجّ اذا وقف بعرفات خرج من ذنوبه) و به اسانید صحیحه منقولست که حاجی هر گاه وقوف عرفات کند از گناهان بیرون می آید (و قال ابو جعفر صلوات اللَّه علیه ما یقف احد علی تلک الجبال برّ و لا فاجر الّا استجاب اللَّه له فامّا البرّ فیستجاب له فی آخرته و دنیاه و امّا الفاجر فیستجاب له فی دنیاه) و در موثق کالصحیح از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه منقولست که فرمودند که احدی وقوف نمی کند و در این کوهها یعنی کوهستانها که مراد عرفات و مشعر باشد نه خوب و نه فاسق که مراد از آن کفار است مگر آن که دعاوی او

را مستجاب می کنند اما خوبان دعای ایشان را مستجاب می کنند در هر چه طلب کنند از دنیا و عقبی، و اما کفار یا اعم از کفار و فساق دعای ایشان را مستجاب می کنند در امور دنیویه.

و در فقه رضوی مذکور است که مرویست از معصوم صلوات اللَّه علیهم که هر که در عرفات یا مشعر وقوف کند از امامی مذهب و غیر ایشان البته گناهان او را می آمرزند عرض نمودند که خوارج و نواصب نیز وقوف می کنند حضرت فرمودند که گناهان همه را می آمرزند اگر بر سر کار خود نروند اما همه پیش از بیرون رفتن به اعتقاد باطل خود بر می گردند و ضایع می کنند کردهای خود را و در موثق کالصحیح از حضرت ابو الحسن علی بن موسی الرضا صلوات اللَّه علیه منقول است که هر که در کوهها وقوف می کند دعای او را مستجاب می کنند اما مؤمنان پس دعای ایشان را مستجاب می کنند در آخرت ایشان و اما کفار پس دعای ایشان را مستجاب می کنند در دنیای ایشان و از آیه کریمه ظاهر می شود که چون کفار همین دنیا را می طلبند دنیا به ایشان