فقه و حقوق جلد19 صفحه 209

از قانون کار ساخته نیست، از علل و عوامل دیگر و از تدبیر دیگر نیز باید استفاده کرد.

ما ثابت خواهیم کرد که اسلام در این مسائل در حدودی که قانون می توانسته مؤثر باشد از قانون استفاده کرده است و از این جهت کوتاهی نکرده است.

طلاقهای ناجوانمردانه

نخست در بارۀ مشکلۀ اول امروز ما یعنی طلاقهای ناجوانمردانه بحث می کنیم.

اسلام با طلاق، سخت مخالف است. اسلام می خواهد تا حدود امکان طلاق صورت نگیرد. اسلام طلاق را به عنوان یک چاره جویی در مواردی که چاره منحصر به جدایی است تجویز کرده است. اسلام مردانی را که مرتب زن می گیرند و طلاق می دهند و به اصطلاح «مِطلاق» می باشند دشمن خدا می داند.

در کافی می نویسد:

رسول خدا به مردی رسید و از او پرسید: با زنت چه کردی؟.

گفت: او را طلاق دادم.

فرمود: آیا کار بدی از او دیدی؟.

گفت: نه، کار بدی هم از او ندیدم.

قضیه گذشت و آن مرد بار دیگر ازدواج کرد. پیغمبر از او پرسید: زن دیگر گرفتی؟.

گفت: بلی.

پس از چندی که باز به او رسید پرسید: با این زن چه کردی؟.

گفت: طلاقش دادم.

فرمود: کار بدی از او دیدی؟.

گفت: نه، کار بدی هم از او ندیدم.

این قضیه نیز گذشت و آن مرد نوبت سوم ازدواج کرد. پیغمبر اکرم از او پرسید:

باز زن گرفتی؟.

گفت: بلی یا رسول اللّٰه.

مدتی گذشت و پیغمبر اکرم به او رسید و پرسید: با این زن چه کردی؟.

- این را هم طلاق دادم.

- بدی از او دیدی؟.

- نه، بدی از او ندیدم.