فقه و حقوق جلد19 صفحه 254

از اینجا معلوم می شود که رسم چندشوهری در جاهلیت عرب وجود داشته است.

منتسکیو در روح القوانین می گوید:

«أبو الظهیر الحسن، جهانگرد عرب، در قرن نهم میلادی که به هندوستان و چین رفت این رسم را (چند شوهری) مشاهده کرد و آن را دلیل بر فحشاء شمرد.».

و هم او می نویسد:

«در سواحل مالابار قبیله ای به نام قبیلۀ «نائیر» زندگی می کنند. مردان این قبیله نمی توانند بیش از یک زن بگیرند، در صورتی که زنهای آنها می توانند شوهرهای متعددی انتخاب کنند. به عقیدۀ من علت وضع این قانون این است که مردان قبیلۀ نائیر سلحشورترین قبایل می باشند و به واسطۀ اصالتی که دارند حرفۀ جنگ با آنهاست، و همان طوری که ما در اروپا سربازان را از ازدواج منع می کنیم تا علایق زناشویی مانع از انجام حرفۀ سربازی آنها نشود، قبایل مالابار هم سعی کرده اند حتی المقدور مردان قبیلۀ نائیر را از علایق خانوادگی معاف دارند. و چون به واسطۀ گرمی آب و هوا ممکن نمی شد مطلقاً آنان را از ازدواج ممانعت کنند، لذا مقرر داشته اند چند مرد دارای یک زن باشند تا علاقۀ خانوادگی آنها سست باشد و مانع انجام حرفۀ جنگی آنها نشود.»

اشکال چندشوهری

اشکال عمده و اساسی که چندشوهری به وجود می آورد و همان بیشتر سبب شده که این رسم عملًا موفقیتی نداشته باشد، اشتباه انساب است. در این نوع زناشویی رابطۀ پدر با فرزند عملًا نامشخص است، همچنانکه

در کمونیسم جنسی نیز رابطۀ پدران با فرزندان نامشخص است؛ و همان طوری که کمونیسم جنسی نتوانست برای خود جا باز کند، چندشوهری نیز نتوانست مورد پذیرش یک اجتماع واقعی بوده باشد، زیرا همچنانکه در یکی از مقالات گذشته گفتیم زندگی خانوادگی و تأسیس آشیانه برای نسل آینده و ارتباط قطعی میان نسل گذشته و آینده، خواستۀ غریزۀ طبیعت بشر است. اینکه احیاناً و استثنائاً در میان بعضی طوایف بشری چندشوهری