فقه و حقوق جلد19 صفحه 47

علی هذا اگر زوجین در ازدواج موقت مایل باشند تولید فرزند کنند و مسئولیت نگهداری و تربیت فرزند آتیه را بپذیرند، تولید فرزند می کنند. بدیهی است که از نظر عاطفۀ طبیعی فرقی میان فرزند زوجۀ دائم با زوجۀ موقت نیست و اگر فرضاً پدر یا مادر از وظیفۀ خود امتناع کند قانون آنها

را مکلف و مجبور می کند، همان گونه که در صورت وقوع طلاق قانون باید دخالت کند و مانع ضایع شدن حقوق فرزندان گردد، و اگر مایل نباشند که تولید فرزند نمایند و هدفشان از ازدواج موقت فقط تسکین غریزه است از به وجود آمدن فرزند جلوگیری می کنند.

همچنانکه می دانیم کلیسا جلوگیری از آبستنی را امر نامشروع می داند ولی از نظر اسلام اگر زوجین از اول مانع پیدایش فرزند بشوند مانعی ندارد اما اگر نطفه منعقد شد و هستۀ اولی تکوین فرزند به وجود آمد، اسلام به هیچ وجه اجازۀ معدوم کردن آن را نمی دهد.

اینکه فقهای شیعه می گویند هدف ازدواج دائم تولید نسل است و هدف ازدواج موقت استمتاع و تسکین غریزه است، همین منظور را بیان می کنند.

انتقادات

نویسندۀ «چهل پیشنهاد» در شمارۀ 87 مجلۀ زن روز نکاح منقطع را مورد نقد قرار داده است.

اولًا می گوید:

«موضوع قانون نکاح یا ازدواج منقطع طوری ناراحت کننده است که حتی نویسندگان قانون ازدواج نتوانسته اند در خصوص آن شرح و تفصیل بدهند. مثل اینکه از کار خودشان ناراضی بوده اند که فقط برای حفظ ظاهر، به موجب مواد 1075، 1076، 1077 الفاظ و عباراتی سرهم بندی کرده گذشته اند.

تنظیم کنندگان مواد قانونی مربوط به نکاح منقطع (متعه) طوری از کار خودشان ناراضی بوده اند که اساساً عقد مزبور را تعریف نکرده اند و تشریفات و شرایط آن را توضیح نداده اند ...».

سپس آقای نویسنده خودشان این نقص قانون مدنی را جبران می کنند و نکاح