فقه و حقوق جلد19 صفحه 496

کتمان یا اظهار؟

روی همین حساب در این مسأله عملًا دو جریان مخالف به وجود آمده است. یکی اینکه صاحبان فتوا در عصر اخیر با مشاهدۀ اوضاع و احوال موجود سخت در عمق وجدان خود می ترسند که فتوا به عدم وجوب سَتر وجه و کفّین و عدم حرمت نظر بر وجه و کفّین بدهند، لهذا طریق سلامت می پویند و با یک «الْاحْوَط» خود را نجات می دهند.

جریان دوم این است که بعضی دیگر را عقیده این شده که هرچند از نظر حقیقت و واقع، مطلب همین است ولی با ملاحظات عصر و زمان که مردم دنبال بهانه می گردند که قیود عفاف را به هر شکل و به هر صورت دور بریزند باید قسمتی از واقعیات را کتمان کرد که موجب بهانه نشود.

درست است که اسلام پوشش چهره و دو دست را واجب نکرده است ولی نباید این را به مردم گفت زیرا با شنیدن این مطلب نه تنها چهره و دستها را نمی پوشند، سر و سینه و پاها تا بالای زانو را هم نخواهند پوشید.

اینجاست که فلسفۀ «کتمان» و محافظه کاری پا به میان می نهد. فلسفۀ کتمان

اختصاص به این مسأله ندارد، عده ای نظیر این عقیده را در باب استماع اخبار رادیو و خریدوفروش آن نیز داشتند.