فقه و حقوق جلد19 صفحه 52

امتیاز اسلام از برخی شرایع دیگر به این است که ریاضت و رهبانیت را مردود می شمارد، نه اینکه هواپرستی را جایز و مباح می داند. از نظر اسلام تمام غرایز (اعم از جنسی و غیره) باید در حدود اقتضاء و احتیاج طبیعت اشباع و ارضاء گردد. اما اسلام اجازه نمی دهد که انسان آتش غرایز را دامن بزند و آنها را به شکل یک عطش پایان ناپذیر روحی درآورد. از این رو اگر چیزی رنگ هواپرستی یا ظلم و بی عدالتی به خود بگیرد، کافی است که بدانیم مطابق منظور اسلام نیست.

جای تردید نیست که هدف مقنّن قانون ازدواج موقت این نبوده است که وسیلۀ عیاشی و حرم سراسازی برای مردم هواپرست و وسیلۀ بدبختی و دربدری برای یک زن و یک عده کودک فراهم سازد.

تشویق و ترغیب فراوانی که از طرف ائمۀ دین به امر ازدواج موقت شده است، فلسفۀ خاصی دارد که عن قریب توضیح خواهم داد.

حرم سرا در دنیای امروز

اکنون ببینیم دنیای امروز با تشکیل حرم سرا چه کرده است. دنیای امروز رسم حرم سرا را منسوخ کرده است. دنیای امروز حرم سراداری را کاری ناپسند می داند و عامل وجود آن را از میان برده است. اما کدام عامل؟ آیا عامل ناهمواریهای اجتماعی را از میان برده است و

در نتیجه همۀ جوانان رو به ازدواج آورده اند و از این راه زمینۀ حرم سراسازی را از میان برده است؟.

خیر، کار دیگری کرده است؛ با عامل اول یعنی عفاف و تقوای زن مبارزه کرده و بزرگترین خدمت را از این راه به جنس مرد انجام داده است. تقوا و عفاف زن به همان نسبت که به زن ارزش می دهد و او را عزیز و گرانبها می کند، برای مرد مانع شمرده می شود.

دنیای امروز کاری کرده است که مرد عیاش این قرن نیازی به تشکیل حرم سرا با آن همه خرج و زحمت ندارد. برای مرد این قرن از برکت تمدن غرب همه جا حرم سراست. مرد این قرن برای خود لازم نمی داند که به اندازۀ هارون الرشید و فضل بن یحیی برمکی پول و قدرت داشته باشد تا به اندازۀ آنها جنس زن را در نوعهای مختلف و رنگهای مختلف مورد بهره برداری قرار دهد.

برای مرد این قرن، داشتن یک اتومبیل سواری و ماهی دو سه هزار تومان درآمد