فقه و حقوق جلد19 صفحه 552

شرایط خاص شاید با کراهت ذاتی منافات نداشته باشد؛ و اللّٰه اعلم.

[صفحۀ 540 مورد سوم]

اشاره

پیغمبر اکرم زنان را اجازه می داد که به خاطر حاجتی که دارند بیرون روند و کار خویش را انجام دهند. سوده، دختر زمعه، همسر رسول خدا، زنی بلندبالا بود. یک شب با اجازۀ رسول خدا از خانه به خاطر کاری بیرون آمد. با اینکه شب بود عمر بن الخطّاب سوده را به خاطر بلندبالایی اش شناخت. عمر در این جهت تعصب شدیدی داشت و همواره به پیغمبر توصیه می کرد اجازه ندهد زنانش بیرون روند. عمر با لحن خشنی به سوده گفت: تو خیال کردی که ما تو را نشناختیم؟! خیر شناختیم. پس از این در بیرون آمدن خود دقت بیشتری بکن. سوده از همان جا مراجعت کرد و ماجرا را به عرض رسول خدا رساند درحالی که رسول خدا مشغول شام خوردن بود و استخوانی در دستش بود. طولی نکشید که حالت وحی بر آن حضرت عارض شد. پس از بازگشت به حالت عادی فرمود:

انَّهُ قَدْ اذِنَ لَکُنَّ أَنْ تَخْرُجْنَ لِحَوائِجِکُنَّ.

. اجازه داده شد به شما اگر حاجتی دارید بیرون روید «1»

[نقد]

نقل این داستان بسیار زننده است ... درحالی که حدیث از کتب عامه است و پشیزی ارزش ندارد.

پاسخ

از قضا نقل این داستان ضروری و لازم است ... داستان معروف رفتن عمر به سر چشمه برای آب برداشتن و ... را حتماً شنیده اید. همان طور که خواجه نصیر الدین طوسی گفته است بسیاری از افسانه ها را مردم فرزانه ساخته و پرداخته اند و منظورهای حکیمانه داشته اند. این افسانه را نیز هر که پرداخته است در حقیقت «نقد حال ماست این». در جامعه ای مانند جامعۀ ما که معیارها فقط شعارهاست، بر روحها و معناها کاری نیست، و جامعۀ ما از نظر شعار ...، و برعکس از نظر شعار علوی است و از لحاظ روح و معنی ضدّ علوی. وای به حال کسی که بخواهد مانند علی صراحت و صلابت به خرج دهد و اسلام را بر