فقه و حقوق جلد19 صفحه 556

امام حسن چه تحقیقی صورت گرفته است؛ اگر کسی اطلاعی داشته باشد و به من بدهد ممنون می شوم.

علت اینکه من مایل نبودم این جمله ها را بیاورم ترس از این بود که شخصی به سرش بزند و بنویسد که این جمله ها از مولیٰ نیست و از ابن مقفّع ایرانی است و از بقایای افکار مجوس است و از این راه لطمه ای به حیثیت نهج البلاغه وارد شود که به هر حال اکثریت قریب به اتفاق مطالبش برای من قطعی است که از خود مولیٰ است. به هر حال به فرض اعتبار و صحت سند، همان طور که گفتم، ظاهر این جمله ها معرَضٌ عنه اصحاب است، و ما در فقه ظواهر زیادی داریم که معرَضٌ عنه است، یعنی اصل روایت طرح نشده است، دلالت

ظاهرش طرح شده است.

ضمناً توجه داشته باشید که- آن طور که به خاطر دارم و متأسفانه فعلًا مجال مراجعه ندارم- هیچ فقیهی این جمله ها را ضمن ادلّۀ لزوم ستر ذکر نکرده است با اینکه سایر ادلّه را- که قبلًا نقل کردیم- هر چند مورد قبولشان نبوده نقل کرده اند و شاید علت، ارسال این جمله هاست و الّا چنانکه می دانیم این جمله ها در مرآی و منظر همه بوده است.

اینجا لازم است تذکر دهم که اگر من برای مدعای خودم به چنین ادلّه ای از قبیل تفسیر آیۀ جلباب، حدیث «

وَ یَرْکَبْنَ ذَواتُ الْفُروجِ السُّروجَ، وَ عِنْدَها تُشارِکُ الْمَرْأَهُ زَوْجَها فِی التّجارَهِ

» و جمله های وصیتنامه که هیچ فقیهی اینها را در عرصۀ فقه راه نداده است تمسّک می کردم امثال شما چه به سر من می آوردید؟! آیا نمی گفتید اینهمه فقهای عظیم الشأن آمده و رفته اند و این احادیث و یا این تفاسیر را دیده اند و آن قدر قابل اعتنا ندانسته اند که در بحثشان از اینها یاد کنند و تو برای مدعای خودت مغرضانه به این تفاسیر متروک و احادیث مهجور و متروک و معرضٌ عنه متمسک می شوی؟! شما خودتان انصاف دهید، آیا اگر من چنین کاری کرده بودم مورد اعتراض شدید امثال شما نبودم؟ آیا تمسک به چنین چیزهایی دلیل آن نیست که ما نمی خواهیم تابع ادلّه باشیم: ما قبلًا به حکم یک عادت یا یک سلیقۀ شخصی مدعایی را انتخاب کرده ایم و آنگاه با تشبّثات ضعیف می خواهیم مدعای خود را به کرسی بنشانیم. برعکس، شما کدام مسألۀ فقهی را سراغ دارید که مانند این مسأله در این کتاب، مستدل اثبات شده باشد؟