فقه و حقوق جلد20 صفحه 47

5. شیخ مفید. نامش محمد بن محمد بن نُعمان است. هم متکلم است و هم فقیه.

ابن الندیم در فن دوم از مقاله پنجم الفهرست که درباره متکلمین شیعه بحث می کند از او به عنوان «ابن المعلم» یاد می کند و ستایش می نماید. در سال 336 متولد شده و در 413 درگذشته است. کتاب معروف او در فقه به نام مُقْنِعَه است و چاپ شده و موجود است. شیخ مفید از چهره های بسیار درخشان شیعه در جهان اسلام است.

أبو یعلیٰ جعفری که داماد مفید بوده است گفته است که مفید شبها مختصری می خوابید، باقی را به نماز یا مطالعه

یا تدریس یا تلاوت قرآن مجید می گذرانید.

شیخ مفید شاگرد شاگرد ابن ابی عقیل است.

6. سید مرتضی معروف به علَم الهدی، متولد 355 و متوفای 436. علامه حلّی او را «معلم شیعه امامیه» خوانده است. مردی جامع بوده است. هم ادیب بوده و هم متکلم و هم فقیه. آراء فقهی او مورد توجه فقهاست.

کتاب معروف او در فقه یکی کتاب انتصار است و دیگر کتاب جمل العلم و العمل.

او و برادرش «سید رضی» جامع نهج البلاغه نزد شیخ مفید سابق الذکر تحصیل کرده اند.