فقه و حقوق جلد21 صفحه 198

جنایتی نکرده و بچه ای به دنیا نیاورده است. حالا یک کسی این حرف را می زند که بچه به دنیا آوردن را جنایت می داند. در اینجا دیگر صحبت از اینکه ما مسئول نسل آینده هستیم و یا باید زمینه را برای نسل آینده فراهم کنیم، غلط است. اما کسی که می گوید ما مسئول نسل آینده هستیم، باید حق نسل آینده بر ما را توضیح بدهد که این حق چیست؟.

حقوق از اینجا ناشی می شود که دنیا خدا دارد و جریانی که در دنیا هست به سوی یک غایت و هدفی است، یعنی خلقت به سوی هدفی پیش می رود. اگر دنیا دنیای تصادف باشد، همۀ حرفها غلط است. اینها از یک طرف می گویند دنیا دنیای تصادف است، افراد بشر که به وجود آمده اند با تغییرات تصادفی به وجود آمده اند، و وقتی می پرسیم آیا خلقت و طبیعت رو به یک هدفی جلو می رود؟ می گویند نه، اصلًا هدف یعنی چه؟! اساساً علت غایی در دنیا نیست؛ و از طرف دیگر می گویند ما مسئول نسل آینده هستیم، در

صورتی که مسئولیت نسل آینده و این حرفها همه بر این اساس است که دنیا نظام حکیمانه ای دارد و این خلقت به سوی هدفهایی پیش می رود، به این ترتیب که چون دنیا به سوی هدفهایی پیش می رود، حق را خود خلقت به وجود آورده است. آن وقت ما در مقابل خلقت مسئولیت داریم.

خلقت به ما می گوید به همان دلیلی که در تو جهازات تناسلی وجود دارد، به همان دلیل که در تو رغبت طبیعی [به جنس مخالف] وجود دارد، تو را ساخته ام برای اینکه نسل آینده به وجود بیاید، یعنی من حقی از نسل آینده بر تو قرار داده ام. و الّا اگر این مطلب نباشد، پس نسل آینده بر ما حق دارد یعنی چه؟!.

تازه من به نسل آینده کاری ندارم، نسل حاضر را در نظر می گیرم. پدر و فرزند کوچکش را در نظر می گیرم. آیا فرزند کوچک بر پدر حق دارد یا نه؟ آیا شما می توانید در دنیا کسی را پیدا کنید که بگوید این بچۀ کوچک بر این پدر و مادر حقی ندارد؟ بلکه همه می گویند حالا که این بچه را به وجود آورده ای، مجبوری که او را بزرگ کنی. پس این بچه حق دارد. بعد این سؤال پیش می آید که حق این بچه از کجا پیدا شد؟ آیا جز این است که بگوییم دستگاه خلقت افراد را به هم مربوط کرده و این حقی است که خداوند عالم در متن خلقت در میان افراد بر عهدۀ یکدیگر قرار داده است؟ گویی خدا می گوید به همان دلیلی که در وجود تو یک عاطفۀ پدری و در وجود همسرت یک عاطفۀ مادری قرار داده ام، یک

اولویتی میان شما و این