تقیه وحفظ نیروها صفحه 31

2. دلالت اجماع

هیچ کس دراجماعی بودن جوازتقیه در میان علمای شیعه تردید ندارد. به همین جهت در اینجا تنها به نقل اقوال عامه می پردازیم :

در کتاب موسوعه فقهیه در ماده «تقیه» تحت عنوان «مشروعیه العمل بالتقیه» آمده است: «جمهور علمای اهل سنت بر این نظرند که اصل در تقیه برای موارد خطر است، و جواز آن امری ضروری است، و به قدر ضرورت مباح می باشد. قرطبی می گوید: تقیه جایز نیست، مگر در جایی که ترس از مرگ یا قطع اعضا یا شکنجه وجود داشته باشد؛ و آن مقدار که ما می دانیم، این سخن مخالفی ندارد، مگر آنچه از معاذ بن جبل (که از صحابه است) و مجاهد (که از تابعین است) نقل شده.(1) و جمهور علما این نظر را پذیرفته اند؛

چرا که خداوند متعال در قرآن بر آن نص دارد: (لاَ یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ...)(2) ».(3)

ما می گوییم که حتی معاذ بن جبل و مجاهد هم مخالف تقیه

1- . تفسیر قرطبی، ج 4، ص 57.
2- . سوره آل عمران (3)، آیه 28.
3- . الموسوعه الکویتیه، ج 13، ص :186 «یذهب جمهور علماء اهل السنه الی ان الاصلفی التقیه هو الخطر و جوازها ضروره...».