حیله های شرعی: ناسازگار با فلسفه فقه صفحه 86

خواهیم پرداخت.

6 : حیله های نکوهیده یهودیان

الف - ایمان در آغاز روز و کفر در پایان آن

گروهی از آنان در آغاز روز ایمان می آوردند و در پایان روز کافر می شدند تا بدین ترتیب مردم را از اسلام باز بدارند. خداوند در این باره می فرماید:

«وَقَالَتْ طائِفَهٌ مِنْ أَهْلِ الکِتابِ آمِنُوا بِالَّذِی أُنزِلَ عَلَی الَّذِینَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاکْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ».(1)

آنان این نیرنگ را پرداختند تا مسأله دین را بر پاره ای از سست عقیدگان مبهم و مشتبه کنند. خداوند این نیرنگ آنان را در سیاق نکوهش این گروه از حسادت ورزیدنشان نسبت به

ایمان آوردگان به پیامبر صلی الله علیه و آله، و گمراهی خواستنشان برای مؤنان پس از هدایت یافتن، و همچنین آمیختن حق را به باطل، و فرو پوشاندن آن با آن که می دانند بیان داشته است.

نیرنگ این گروه چنین بود که با یکدیگر همدست شدند در آغاز روز به زبان اظهار مسلمانی کنند و برخی از اعمال آشکار دینی همانند نماز را به جای آورند و چون روز به پایان رسد اسلام را واگذارند و به آیین پدران خویش باز گردند تا سست عقیدگان و نادان مردمان

بگویند: اینان که مردانی آگاه بودند به دلیلی جز اطلاع یافتن بر کاستی و عیبی در اسلام از این دین برنگشتند، تا این خود وسیله ای برای تردید افکنی در حقانیت این دین در اذهان ساده

باوران شود و شاید هم در این کار از آنان تقلید کنند و از دین بر گردند. خداوند به پیامبر صلی الله علیه و آله نسبت به این نیرنگ هشدار داد و او را از راز پنهانی این گروه آگاه ساخت تا نیرنگ آنان در دلهای سست عقیدگان اثر نگذارد و آن نیرنگ بازان رسوا شوند و رسوایی آنان از این بازشان

دارد که در اندیشه نیرنگ وحیله ای دیگر بر آیند.

حیله ای که این گروه به کار بستند هم از نظر هدف و هم از نظر وسیله حیله ای گناهکارانه بود؛ از نظر هدف که روشن است؛ و از نظر وسیله نیز از آن روی که شعار ایمان را بر زبان

آوردند و برخی از شعایر دینی را انجام دادند، اما از آن هدفی را خواستند که خداوند حرام