خردگرایی در قرآن و حدیث صفحه 298

1001.امام علی علیه السلام: آگاه،کسی است که حدّ خود را بداند و نادان،کسی است که از خویش بی خبر باشد.

1002.امام علی علیه السلام: خردمند،کسی است که جایگاه خود را بشناسد و نادان،کسی است که حدّ خویش را نداند.

1003.امام علی علیه السلام: برای نادانی،همان بس که آدمیْ حدّ خود را نداند.

1004.امام علی علیه السلام -در بیان ویژگی های کاتب فرمانروا-:بی خبر از جایگاه خویش در کارها نباشد؛زیرا کسی که حدّ خود را نمی داند،از منزلت دیگران بی خبرتر است.

1005.امام علی علیه السلام: آنکه حدّ خود را نشناسد،از مرز خود بگذرد.

ر.ک:ص 313«نادان ترین مردم».

ه:تنافی دانش و عمل

1006.امام علی علیه السلام: برای ناآگاهی عالم،همین بس که دانش او با عملش تنافی داشته باشد.

و:زشت دانستن آنچه خود،مانندش را انجام می دهد

1007.امام علی علیه السلام: برای نادانی آدمی،همین بس که بر دیگران انکار کند،آنچه را که خود،مانندش را انجام می دهد.

1008.لقمان علیه السلام: برای ناآگاهی ات،همین بس که دیگران را از آنچه خود انجام می دهی، نهی کنی و برای خردمندی ات،همین بس که مردم از بدی تو در امان باشند.

ز:انجام گناهان

1009.امام علی علیه السلام: برای نادانی آدمی،همین بس که آنچه را از آن نهی می کند،خود انجام دهد.

1010.امام کاظم علیه السلام: ای هشام!...برای نادانی ات همین بس که انجام دهی،آنچه را که از آن نهی می کنی.

ح:اظهار هر آنچه می داند

1011.پیامبر صلی الله علیه و آله: برای دروغگویی،همین بس که هر آنچه می شنوی بر زبان آری،و