عقل: محرم راز ملکوت صفحه 175

ذرّه ای سود در پرداخت این دین به پروردگار تعلق نمی گیرد.

از عبارت«لا تنفعه»معلوم می شود دین هایی که از خدا به گردن انسان است منفعت هایی دارد؛یعنی نماز و روزه و حج و انفاق و خمس و ادای حق مردم سودمند است،ولی سود آن ها به خدا نمی رسد.سبب مطلب آن است که خداوند متعال نیازی به کسی ندارد. 6

ما نبودیم و حضرت او بود

7 حضرت صادق،علیه السلام،فرموده اند:

«کان اللّه و لم یکن معه شیئا». 8

زمانی خدا بوده و هیچ چیز دیگر نبوده و در حال حاضر هم که نطع حیاط گسترده است او هست.نه زمانی که هیچ کس و هیچ چیز وجود نداشته او کم داشته و نه حالا که همه چیز هست چیزی به او اضافه شده است.اصلا،بود و نبود موجودات نفعی برای وجود مقدس او ندارد.

پس،خدا نیازی به کسی ندارد.اگر همه مردم عالم نیز دین خود را به او ادا کنند،خدا نفعی نمی برد،و اگر همه مردم عالم هم این دین را ادا نکنند،خدا زیانی نمی بیند و معطل نمی ماند.آری،ادای دین منفعت و معطل گذاشتنش ضرر دارد،اما این سود و زیان به خدا نمی رسد.قرآن بارها به صراحت می گوید که وجود مبارک او«غنی»است و امیر المؤمنین هم در این سخن می فرماید هیچ نفعی از ادای واجبات به خدا نمی رسد.در نهایت،طبق آیات قرآن و روایات فراوان و سخنان حضرت نهج البلاغه معلوم می شود که نفع ادای دین پروردگار به خود اداکننده برمی گردد و ضرر ترک آن نیز به او می رسد.اگر مردم نماز نخوانند و روزه نگیرند یا به حج نروند و...،از رحمت و فضل و بهشت خداوند محروم می شوند.ضرر نپرداختن دین سنگین است،ولی این ضرر به مدیونی می رسد که دینش را به خدا ادا نکرده است.سود