حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 155

ندارد،اصلا پیغمبر یعنی چه؟که رفته و که دیده؟ولی بالاخره می فهمد و از قضا،وقتی می فهمد که دیگر دیر است و فهمیدن ارزشی ندارد و به درد نمی خورد.ارزش فکر در این است که انسان در همین دنیا بهفمد و متوجه شود.این جا باید بفهمد که چگونه از میان شکمبه و خون شیر پدید می آید؛شیری که به ما خامه و سرشیر و پنیر و کره و روغن و کشک تحویل می دهد که هم غذاست،هم از بروز بیماری پیشگیری می کند و هم درمان برخی بیماری های دیگر است و از همه مهم تر این که زندگی همه ما مدیون آن است؛شیری که در کارخانه بدن مادر ساخته می شود و تا دو سال برای سیر کردن و رشد کودک آدمی لازم و کافی است:

«وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسٰانَ بِوٰالِدَیْهِ إِحْسٰاناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصٰالُهُ ثَلاٰثُونَ شَهْراً....». 13

و انسان را درباره پدر و مادرش به نیکی سفارش کردیم.مادرش او را با تحمل رنج و زحمت باردار شد و با رنج و زحمت او را زایید.و دوران بارداری و باز گرفتنش از شیر سی ماه است...

نشانه های خدا در زمین و آسمان فراوان است.کافی است با بصیرت و از سر فهم،و نه غفلت،به آن ها نگاه کنیم و بخواهیم که بفهمیم.آن وقت می بینیم چه کارهای مهمی که خدا برای ما نکرده و چه کارهایی که ما علیه او نکرده ایم؟واقعا،نوع نگرش و رفتار ما با او خیلی غم انگیز است.اما سجاد،علیه السلام،در دعای ابی حمزه این واقعیت را این طور دردمندانه به پیشگاه حضرت حق عرضه می دارد:

«تتحبب إلینا بالنعم و نعارضک بالذنوب،خیرک إلینا نازل و شرنا إلیک صاعد،و لم یزل و لا یزال ملک کریم یأتیک عنا بعمل قبیح فلا یمنعک ذلک أن تحوطنا بنعمک و تتفضل علینا بالآئک...». 14

خدا راه توبه را به ما یاد داده که در قیامت مشکلی نداشته باشیم تا او