حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 27

نگاه اولیاء الهی به پیامبر

اولیاء کسانی هستند که عبادت کامل کرده،روزه کامل گرفته،نماز کامل خوانده،ایمان کامل داشته،و خلاصه،در قیامت از این نظر چیزی کم ندارند.با این حال،آن ها این گونه دعا می کنند؛آن هم با گریه های طولانی نیمه شب؛

«اللّهم ارزقنا شفاعه محمّد». 19

این گروه همه چیز دارند ولی به خدا التماس می کنند که در قیامت پیغمبر را شفیعشان قرار دهد.مبادا ایمان و عباداتشان نتواند آن ها را نجات دهد.

این تاثیر نگاهی است که مبتنی بر عقل و فطرت و وجدان باشد.

قرآن:وحی الهی یا حکایت پیشینیان ؟

خداوند متعال در آیه15 از سوره مبارکه مائه می فرماید:

«...قَدْ جٰاءَکُمْ مِنَ اللّٰهِ نُورٌ وَ کِتٰابٌ مُبِینٌ».

بی تردید،از سوی خدا بر شما نور و کتابی روشنگر آمده است.

جالب این است که خداوند در این آیه از قرآن و پیغمبر به یک عنوان تعبیر می کند.درباره پیغمبر می گوید:«نور»،و درباره قرآن می گوید:

«کتاب مبین»،زیرا مبین هم به معنای نور و نوردهنده است.البته، خداوند در آیه ای دیگر به طور خاصّ قرآن را نور معرفی می کند:

«یٰا أَیُّهَا النّٰاسُ قَدْ جٰاءَکُمْ بُرْهٰانٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ أَنْزَلْنٰا إِلَیْکُمْ نُوراً مُبِیناً». 20

ای مردم،یقینا از سوی پروردگارتان برای شما برهان(و دلیلی چون پیامبر و معجزاتش)آمد و نور روشنگری(چون قرآن)به سوی شما نازل کردیم.

پس،از نظر پروردگار هم پیغمبر نور است و هم قرآن.یک نگاه مردم به قرآن نیز همین بود،یعنی آن را نور و کتاب هدایت و وحی الهی می دیدند.