حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 284

معشوقی که آدم را رها نمی کند.با آن معشوقی که محبتش به انسان بی نهایت است.با آن معشوقی که کلید دنیا و آخرت دستش است.با آن معشوقی که تمام خزانه هایش را در اختیار بنده اش می گذارد.این چه حرف عجیبی بود که یک روز،علی،علیه السلام،خطاب به سپیده سحر گفت:آیا روزی بود که تو بیدار شوی و علی خواب باشد؟ 16

از خدا پروا کنیم.در عالم،باغبان باشیم نه باغ خور،بیدار باشیم نه خواب.اهل فکر باشیم نه بنده غفلت،زیرا امیر المومنین در روایت دیگری می فرماید:

«عن أبی عبد اللّه،علیه السلام،قال:قال أمیر المؤمنین،علیه السلام،فی کلام له:یابن آدم،إن التفکر یدعو إلی البر و العمل به». 17

تفکر انسان را به خوبی و عمل دعوت می کند.

در حقیقت،وقتی انسان می نشینید و اندیشه می کند،این اندیشه او را با خوبی ها و درستی ها و وظائف و تکالیف آشنا می کند و او را به اولیاء خدا مرتبط می کند.بعد،این اندیشه او را به عمل دعوت می کند و به انجام آن خیر مشتاق می سازد.پس،همانطور که فکر کردن به گناهان انسان را به دام گناه می اندازد،اندیشه صحیح نیز انسان را به سمت خوبی ها سوق می دهد و او را به انجام خیر وا می دارد.در هر دو سو نیز انسان پس از مدتی شتاب می گیرد و به سرعت پیش می رود؛به سوی خوبی بشتر یا به سوی بدی افزون تر.

«فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ » ؛به کجا چنین شتابان ؟

این شتاب در دل سپردگی به دنیا و عمل برای اندوختن هرچه بیشتر امکانات دنیایی مساله عجیبی است و انسان های فراوانی را به هلاکت رسانده است.چند وقت پیش،یک نفر را در بهشت زهرا در قطعه ای معمولی دفن کردند که فکر نمی کنم تا حالا کرم ها و مارها و موش ها