حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 32

می دیده یا می شنیده اند؟

آری،ظاهربینان پیغمبر را بشری معمولی و بی امتیاز و قرآن را کتابی معمولی می بینند،اما باطن بینان پیغمبر را جلوه خدا و قرآن را نور اللّه می دانند و در پرتو این نور و در این آینه همه حقایق را بالعیان می بینند حتی قیامت خود را.چنین کسانی در دنیا به سر می برند،ولی خود را در قیامت و در محضر خدا می بینند.

عالم محضر خداست

از امام چهارم نقل است که فرمود:روزی مرد نامحرمی به زنی گفت:

چاره ای ندارم جز این که شهوت مرا پاسخ بدهی!زن گفت:من چنین پاسخی ندارم به کسی بدهم،اصلا چنین جوابی در وجودم نیست.آن بی غیرت هم حمله کرد و خانم را روی زمین انداخت،ولی دید زن بیچاره چنان بدنش می لرزد که نزدیک به مرگ است(کسی که اهل شهوت است نه تنها نمی لرزد،حرص هم می زند).سوال کرد:برای چه می لرزی خانم؟گفت:برای این که من نمی خواهم این عمل انجام بگیرد، ولی تو داری مرا مجبور می کنی!از این که خدا دارد مرا می بیند می لرزم و جان دارد از بدنم بیرون می رود.

امام زین العابدین می فرماید:این مرد با شندیدن این حرف آن خانم را رها کرد و آمد کنار و گفت:مرا بیدار کردی،مرا برگرداندی،من بیگانه را با او آشنا کردی. 33

خدایا،عنایتی کن و از این نگاه به ما نیز مرحمتی کن تا همواره قرآن را قرآن،پیامبر را پیامبر،علی را علی،و حسین را حسین ببینیم.