حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 384

درویش موجود در شعر به معنی فقیر و ندار است،نه درویش اصطلاحی امروز.در حقیقت،برابر دولتمند است.در گورستان،شاه خوابیده،نخست وزیر خوابیده،استاندار خوابیده،ملک التجار خوابیده، آخوند خوابیده،شاعر خوابیده،هنرمند خوابیده،واعظ خوابیده،نویسنده خوابیده.در همین بهشت زهرای تهران هم دولتمرد دفن است و هم عالم و هم گویندگان رده اول این مملکت که بعضی هاشان در این 200 سال اخیر نمونه ای نداشته اند.با این حال،فراموش شده اند و زیر خاک ها افتاده اند.در گورستان ابن بابویه تهران کسانی دفن هستند که صدها جلد کتاب دینی نوشته اند،ولی دیگر کسی یادشان هم نمی کند.

نه درویشی به خاکی بی کفن ماند نه دولتمند برد از یک کفن بیش.

13 مگر کاخ نشینان چند کفن به تن کردند؟مگر علمای بزرگ، اعلیحضرت ها و وکلا و وزرا و مراجع و فقها و نویسندگان را در چه قبرهای دفن کردند؟مگر دیواره قبرشان را موزائیک یا کاشی کردند؟ مگر لحدشان را از مس یا از ورق نقره گذاشتند؟همگی را مثل آدم های گمنام در خاک گذاشتند و بند کفن را باز کردند و صورت هاشان را روی خاک گذاشتند.لحد از خشت و سنگ برایشان گذاشتند و خاک از میان لحدها روی کفنشان می ریخت.بعد،خاک را گل کردند و با بیل ریختند رویشان و آمدند.سومی و هفتمی و چهلمی و بعد دوره پوسیدن و فراموشی آغاز شد.انگار در این دنیا نبودند که نبودند.

بس نامور به زیر زمین دفن کرده اند

کز هستی اش به روی زمین بر اثر نماند

آن پیر لاشه را که سپردند زیر خاک

خاکش چنان بخورد کزو استخوان نماند

خیری کن ای فلان و غنیمت شمار عمر

زان پیشتر که بانگ برآید فلان نماند.

14