حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 393

«یٰا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ. قُمِ اللَّیْلَ إِلاّٰ قَلِیلاً. نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلاً. أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلاً». 1

ای جامه بر خود پیچیده،شب راجز اندکی که ویژه استراحت است- برای عبادت برخیز.نصف همه ساعات شب را به عبادت اختصاص ده یا اندکی از نصف بکاه یا مقداری بر نصف بیفزا،و قرآن را شمرده و روشن و با تأمل و دقت بخوان.

مؤمن بعد از این که به امر خدا به استراحت پرداخت و بخشی از نیروی مصرف شده اش را با خواب تأمین کرد و شور و نشاط زندگی را بار دیگر در جسمش باز یافت،پس از بیداری هم وقت خود را در راه عبادت،خدمت و کسب حلال صرف می کند.

2.صبور است

ویژگی دیگر مؤمن صبر فوق العاده اوست.امیر المؤمنین در ذکر صفات اهل ایمان نمی فرماید که مؤمن صابر است.ایشان می توانست مؤمن را صابر بخواند،اما امیر المؤمنین،علیه السلام،صفت صبر را برای مؤمن با صیغه مبالغه به کار می برد و او را صبور معرفی می کند.صابر به کسی می گویند که صبر می کند،اما صبور به کسی اطلاق می شود که صبر پیشۀ همیشگی اوست و چنین صفتی در وجود او برجسته است.

مؤمن صبور است و در حوادث تلخ و شیرین زندگی نهایت صبر و استقامت را از خود نشان می دهد.مفهوم چنین سخنی این است که او در فرازونشیب های زندگی،خود را در حریم حق نگاه می دارد.اگر جریان ها و حوادث زندگی شیرین و بر وفق مراد او باشد،سرمست نمی شود و اگر آن حوادث به کام او بسیار تلخ باشد،به پستی میل نمی کند.او،در همه حال،عبد خدا باقی می ماند.مؤمن انسانی ضعیف و کم ظرفیت نیست که یک حادثه شیرین هوش از سر وی برباید،اختلال