حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 46

برای شما هم غذا هست،بیایید بخورید.

آری،عیب ها که رد بشود آدم وارد غیب می شود.مشکل این است که ما عیب ها را رد نکرده ایم و در نتیجه چیزی هم از عالم غیب دستیگرمان نمی شود.به قول حافظ:

هرچه هست از قامت ناساز بی اندام ماست

ورنه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست

انحراف تا کجا؟

آن ها که با خدا و انبیاء نیستند و حس باطنشان خاموش است و ارتباطی میان باطنشان و این حقایق نیست،حس های ظاهرشان هم اشتباه کار و لذت پرست می شود و هرچه این لذت پرستی بیشتر شود انحراف هم بیشتر می شود؛مثلا،ذهن به جای لذت بردن از ازدواج لذت زنا را دنبال می کند، حتی بعضی ها دیگر به زنای معمولی هم راضی نمی شوند و از زنایی لذت می برند که زن حتما شوهر داشته باشد یا حتما به زور انجام بپذیرد!!

این انحراف در حسّ ظاهر کم کم به جایی می رسد که اگر صاحب چنین گوش یا چشمی را به مجلس روضه یا قرآن ببرند از این صداها منزجر می شود و نفرت پیدا می کند.سعدی می گوید:

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند....

برعکسش هم هست؛یعنی آدمی به جایی می رسد که به فرمایش قرآن حتی از شنیدن اسم اللّه نیز مشمئز می شود 7 ،انگار که بدترین نام ها را شنیده است.

این گوش آن قدر منحرف است که فقط این جملات برایش لذت دارد:

اگر تو نباشی،نمی خواهم دنیا باشد؛هیچ کس را مثل تو دوست ندارم؛ قربانت بروم؛فدایت بشوم؛بیچاره ات هستم و...حالا اگر یک نفر با صوت احسن برایش بخواند: