حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 58

آیات قرآن برای اهل عقل و آگاهان روشنایی محض است.به بیان دیگر، شش هزار وششصد و اندی آیه بسان خورشید در باطن آگاهان می درخشد.

به راستی،کسی که قرآن را کلمات سیاه روی کاغذ می بیند کجا و آن که این همه خورشید در باطن خویش دارد و از آن ها نور می گیرد کجا؟

نگاه ظاهری به خلقت

آدم ظاهربین وقتی به خودش نگاه می کند هزار سؤال بی جا برایش پیش می آید:چرا به دنیا آمدم؟برای چه مرا به این دنیا آوردند تا این همه رنج بکشم؟مگر خدا نیازمند بود که مرا خلق کرد؟حالا که مرا خلق کرده به چه دردش می خورم؟چرا 60 سال باید بخورم و چاق یا لاغر شوم و مریض شوم و مصیبت ببینم و بمیرم و خاکم کنند؟این هم شد کار؟!

این نگاه به خود با این طرز سؤالات نگاه حیوانی است.میرزاده عشقی 5 این نگاه را در یکی از اشعارش این طور بیان می کند:

خلقت من در جهان یک وصله ناجور بود

من که خود راضی به این خلقت نبودم،زور بود

خلق از من در عذاب و من خود از اخلاق خویش

از عذاب خلق و من،یا رب،چه ات منظور بود؟

ای طبیعت،گر نبودم من،جهانت نقص داشت

ای فلک،گر من نمی زادی،اجاقت کور بود؟

قصد تو از خلق عشقی من یقین دارم فقط

دیدن هر روز یک گون،رنج جوراجور بود.

ذات من معلوم بودت نیست مرغوب،از چه رو

آفریدستی؟زبانم لال!چشمت کور بود؟

آن که نتواند به نیکی پاس هر مخلوق داد

از چه کرد این آفرینش را،مگر مجبور بود؟ 6