حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 59

آیا بی ادبی در قضاوت از این بدتر هم متصور است؟این خلاصه حرف ظاهربینان درباره هستی و خلقت خودشان است.وقتی انسان بدون فکر به عالم نگاه کند دچار چنین پریشان گویی ها و قضاوت های نابجایی می شود.

بد نیست ما به خودمان هم نگاهی بکنیم که هزاران ایراد بیخودی از این دست برایمان پیش می آید و هر از گاهی به خود می پیچیم که چرا ما را آوردند و چرا ما را آفریدند و اصلا این عالم یا این موجود به چه کاری می آید و به چه دردی می خورد؟زیرا منشأ تمامی این حالات ظاهربینی است.

نگاه اهل فکر به خلقت

در عوض،آن ها که اهل فکرند،در قبال چنین سوالاتی می گویند:

بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم.... 7

یا می گویند:

و بدانیم اگر کرم نبود زندگی چیزی کم داشت.... 8

این ها وقتی نگاهشان به ذره ای خاک می افتد می گویند:

«اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِینَ».

شکر می کنند،چون خلقت هیچ چیز را عبث و بیهوده و باطل نمی دانند. 9 این منش پیشوایان معصوم ما بوده و سخنان امام زین العابدین با ماه رمضان در صحیفه سجادیه 10 یا فرمایشات امیر المؤمنین درباره آفرینش در خطبه اول نهج البلاغه به عنوان مشت نمونه خروار شاهد صادق این مطلب است.بابا طاهر این نگاه را خوب شناخته و خیلی خوب از عهده بیانش برآمده:

به صحرا بنگرم صحرا ته بینم به دریا بنگرم دریا ته بینم

به هرجا بنگرم کوه و در و دشت نشان از قامت رعنا تو بینم.