حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 61

آری،مصیبت برای این گروه به معنای درد و رنج و بدبختی نیست، کامل کننده نقص ها و پرکننده خلأهای وجودشان است.ازاین رو،نه تنها از ان فرار نمی کنند و در روز واقعه جزع و فزع سر نمی دهند،از آن استقبال می کنند و شادمانه به پیشوازش می شتابند،زیرا اعتقاد دارند که به قول حافظ:

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت. 14

شیخ سعدی غزلی زیبا در این باب دارد که بسیار مناسب حال است و دریغم می آید از آن یادی نکنم.می گوید:

ما گدایان خیل سلطانیم شهربند هوای جانانیم

بنده را نام خویشتن نبود هرچه ما را لقب دهند آنیم

گر برانند و گر ببخشایند ره به جای دگر نمی دانیم

دوستان در هوای صحبت یار زر فشانند و ما سر افشانیم

تنگ چشمان نظر به میوه کنند ما تماشاکنان بستانیم

هرچه گفتیم جز حکایت دوست در همه عمر از آن پشیمانیم

سعدیا بی وجود صحبت یار هر دو عالم به هیچ نستانیم

ترک جان عزیز بتوان گفت ترک یار عزیز نتوانیم. 15

این نگاه عاقلانه به خلقت و رنج هایی است که انسان در این عالم فانی به آن ها مبتلاست.

یک دانه گندم هم می تواند انگیزه تعقل باشد.

در یکی از تفاسیر قرآن دیدم نویسنده نگاهی از سر عقل به یک دانه کوچک گندم کرده بود.البته،توضیحاتی که داده بود مربوط به زمان خودش بود و با توضیحات علم امروز قابل مقایسه نبود ولی در هر حال،دقت خوبی کرده بود که برای ما هم جالب و تامل برانگیز است.

نوشته بود:سیصدوشصت وپنج شبانه روز طول کشیده تا زمین یک بار