حدیث عقل و نفس آدمی در آیینه قرآن صفحه 99

صدای دل صدای خداست.بنابراین،کسی که کار بدی می کند،مال مردم می خورد،ارتباط با نامحرم برقرار می کند،و در جواب کسی که از او می پرسد چرا این کارها را می کنی می گوید:دلم می خواهد!دروغ بسیار بزرگی می گوید.او باید بگوید شهوت مرا به این کارها دعوت می کند.دل انسان حرم خداست و یک صدا هم بیشتر ندارد و آن صدای خداست.امیر المومنین در نهج البلاغه تصریح می کند که خدا تمام اعضا و جوارح را برای ما ساخته،به جز دل که آن را برای خودش ساخته است؛یعنی همان طور که خداوند در جهان خانه کعبه را بیت اللّه قرار داده،در کشور وجود ما هم دل را خانه خود قرار داده است:

طواف خانه دل کن که کعبه یک سنگ است

کآن را خلیل بنا کرد و این را خدای خلیل.

وقتی دل اسیر دست گناهان می شود،دیگر آن صدا شنیده نمی شود،اما وقتی از زنجیر گناهان آزاد می شود،صدای خدا از آن به گوش می رسد.

بسیاری از دوستان خدا این ندای درونی را شنیده اند و به آن پاسخ گفته اند:

«رَبَّنٰا إِنَّنٰا سَمِعْنٰا مُنٰادِیاً یُنٰادِی لِلْإِیمٰانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنّٰا رَبَّنٰا فَاغْفِرْ لَنٰا ذُنُوبَنٰا وَ کَفِّرْ عَنّٰا سَیِّئٰاتِنٰا وَ تَوَفَّنٰا مَعَ الْأَبْرٰارِ». 12

پروردگارا،بی تردید ما صدای ندادهنده ای را شنیدیم که مردم را به ایمان فرا می خواند که به پروردگارتان ایمان آورید.پس ما ایمان آوردیم.

پروردگارا،گناهان ما را بیامرز و بدی هایمان را از ما محو کن و ما را در زمره نیکوکاران بمیران.

عده ای نیز نداهای بیرونی را می شنوند و به آن پاسخ می دهند.از جمله،جناب حر بن یزید ریاحی.

ندایی برای حر

روز عاشورا،وقتی حر می خواست به میدان برود،به حضرت ابی عبد اللّه