پرتو خرد: (خلاصه کتاب عقل): تحریر درس گفتارهای دکتر سید محمد بنی هاشمی صفحه 168

شنید، پیش چشم گذارد و بدان گردن نهاد.

از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل شده که فرمودند:

«سبب تباهی عقل، دوستی دنیاست.»(1)

محدّث کلینی (رحمه اللّه) در کتاب شریف کافی، کتاب الایمان و الکفر، باب ذمّالدّنیا و الزّهد فیها، بیست و پنج حدیث گرانسنگ در نکوهش دنیا و زهد نسبت به آن روایت کرده است. در این جا به برخی از آنها اشاره می کنیم. و خواننده را به تأمّلی ژرف و اندیشه ای شگرف در آن بیانات فرا می خوانیم.

از امام علی بن الحسین، زَین العابدین علیه السلام پرسیدند :

«کدامین کارها نزد خداوند _ عزوجل _ برتر است؟»

حضرتش پاسخ دادند:

«هیچ عملی بعد از معرفت خدای جلّ و عزّ و معرفت رسول او، برتر از دشمنیِ دنیا نیست.»

این تعبیر، بس تکان دهنده است و انسان را به فکر وامی دارد. امام علیه السلام بُغض دنیا را _ پس از معرفت و اقرار به خداییِ خدا و فرستاده او _ برترین اعمال معرفی کرده اند. عاقل در دل، حبّ دنیا نمی پرورد. افزون بر آن، بذر بغض آن را نیز می کارد. او خوب می داند که میان حبّ و بغض نسبت به دنیا جایگاهی نیست و این حقیقت به تجربه روشن گشته است. اگر بغض دنیا نداشته باشد، دلش خالی از حبّ دنیا نخواهد بود، همانطور که تا تواضع نیاید، کبر برون نرود. تا زمانی که دنیا را دشمن نداریم، ادّعای آزادی از اسارت دوستی دنیا را نمی توانیم.

«بغض دنیا» چنان مهمّ است که پس از پایه های دین یعنی معرفت اللّه و معرفت نب_ی _ که به دلائل روشن و دیگر احادیث متقن، «معرفت امام» را هم همراه خود دارد _ پیکره سترگ دین را می سازد. بغض دنیا روح دینداری است و تربیت دینی جز با تقویت بغض