جایگاه عقلانیت در اسلام صفحه 169

فراز سی و یکم/ بخش دوم: صفات صدرنشینان

اشاره

امام کاظم علیه السلام در بخش دوم از فراز سی و یکم به دو روایت دیگر از امام علی علیه السلام و امام حسن مجتبی علیه السلام استناد کرده است؛ می فرماید:

«إِنَّ أَمِیرَ الْمُوْمِنِینَ علیه السلام قَالَ لاَ یَجْلِسُ فِی صَدْرِ الْمَجْلِسِ إِلاَّ رَجُلٌ فِیهِ هَذِهِ الْخِصَالُ الثَّلاثُ أَوْ وَاحِدَهٌ مِنْهُنَّ، فَمَنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ شَیْءٌ مِنْهُنَّ فَجَلَسَ فَهُوَ أَحْمَقُ؛ امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: هیچ کس صدرنشین مجلسی نمی شود مگر این که دارای صفات سه گانه (1. قدرت پاسخگویی به سؤالات. 2. رها ساختن مردم از سرگردانی. 3. مشاور خوب بودن) یا یکی از آن ها باشد؛ بنابراین، کسی که هیچ یک از آن خصلت ها را نداشته باشد و در صدر مجلس بنشیند، احمق است».

منظور از صدر مجلس چیست؟

منظور از صدر مجلس چیست؟ آیا به جلسه های عادی و معمولی اختصاص دارد که کسی در بالای مجلس بنشیند یا منظور، احراز پست های کلیدی جامعه است؟ به ظاهر این اصطلاح به جلسات معمولی اختصاص ندارد، بلکه اعم از آن است. بنابراین، کسی که می خواهد مدیر کل شود یا ریاست مرکزی را بر عهده بگیرد یا به مقام وزارت برسد، باید دارای صفات سه گانه یا حداقل یکی از آن ها باشد.