جایگاه عقلانیت در اسلام صفحه 50

نجات است، همان گونه که حضرت علی علیه السلام فرمود:

«مُتَعَلِّمٌ عَلی سَبِیلِ نَجاهٍ؛ دانش طلبانی که در راه نجات، به دنبال تحصیل علمند». (1)

متعلّم و شاگرد در مسیر هدایت، دست در دست عالم فرزانه ای می نهد وهمچون ماه که از خورشید نور می گیرد، در پناه نور دانش عالم، هدایت می شود.

خلاصه این که تقلید بر چهار قسم است، سه قسم آن قبیح و ناپسند و تنها یک قسم، یعنی تقلید جاهل از عالم، مشروع و مجاز است و این مطلب طبیعی است که هر کاری کارشناسی شود و نظر کارشناس، مبنای کار قرار گیرد.

دین هم کارشناس دارد، مجتهدان و مراجع تقلید، کارشناسان مسائل دینی هستند و کسانی که از مسائل دینی اطّلاع کافی و لازم ندارند باید از کارشناسان دینی پیروی کنند.

بعضی از جوانان می پرسند: ما نمی خواهیم تقلید کنیم، بلکه می خواهیم به علم خود عمل نماییم. آیا این کار ممکن است؟

در پاسخ می گوییم: این کار اشکالی ندارد، مشروط بر این که علوم حوزوی، نظیر صرف و نحو و منطق و بیان و بلاغت و فقه و اصول فقه و رجال و درایه وحدیث و مانند آن را در حدّی که در هریک از این علوم صاحب نظر شوید، بخوانید و قدرت استنباط احکام شرعیّه را از منابع اسلامی (قرآن و حدیث وعقل و اجماع) پیدا کنید، سپس به علم و فتوای خود عمل نمایید.

امّا کسانی که این مسیر سخت را (که به تعبیر شیخ انصاری؛ از جهاد در راه خدا مشکل تر است) (2) طی نکرده اند و حتّی قادر بر ترجمه صحیح یک روایت

وبررسی متن و سند آن نیستند، چاره ای ندارند جز پیروی از کسانی که این مسیر را رفته اند.