- مقدمه 1
- اشاره 39
- معنای بی تاریخی 41
- راه شناخت نقش تاریخی علمای دین 47
- گفتگویی میان حال و گذشته 49
- مجال تفکر در خود 52
- عالمان دین و تفقه در دین 54
- نقشه ی راه علماء دین 56
- زعمای دین و تجلی اسم «الله» 59
- راز حیات جامعه 62
- ولایت الهی در زمان غیبت 63
- راز شعور زعمای دین 65
- ضرورت وجود زعیم 74
- امام خمینی«رضوان الله علیه» و نظر به جایگاه جریان ها 75
- نظر به جایگاه تاریخی انقلاب اسلامی 78
- سیاست جزء انفکاک ناپذیر دین 82
- ریشه خلأ تحلیل 86
- امید در هر جایی نمی روید 88
- معنای بودن ما 90
- اشاره 95
- حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و امیدواری بیشتر آن حضرت 100
- آن چه را باید پشت سر گذاشت 102
- راز ادامه حیات انقلاب اسلامی 104
- شناخت تنگناهای تاریخی 108
- واقعی ترین نگاه 116
- نظر به خداوند بدون حجاب 119
- اشاره 123
- وَهمی که بر ذهن حاکم است 125
- بلندبودنِ اهداف و خطر یأس 135
- تا همدیگر را بفهمیم 137
- اولین قدم برای حضور در این تاریخ 143
- دوره ی فترتِ دولت اسلامی 145
- برکات درک دوره ی فترت 148
- جبهه ای که اشارات رهبری را درک می کند 156
- جنس کوتاهی های ما 163
- راه ظهور اراده ی الهی 168
- معنای قناعت تاریخی 172
- اشاره 175
- مسئولیت فهم سایر اندیشه ها نسبت به انقلاب اسلامی 177
- ما در چه لایه ای از انقلاب هستیم؟ 182
- معجزه تعامل 185
- معنای انقلاب اسلامی در سنت های عالم 197
- راز تعامل علی علیه السلام با خلفا 201
- کجا باشیم که هیچ جایی نباشیم؟ 205
- انقلاب اسلامی بستر تعالی چه کسانی است؟ 207
- حکمت متعالیه و ظهور وجه اشراقی انقلاب اسلامی 209
- انقلاب اسلامی و عبور از حاکمیت نفس امّاره 209
- اشاره 216
- چگونگی درکِ بدیهی تاریخی 224
- وقتی تفکر به تاریخ ما برمی گردد 231
- احساس اراده ی الهی در تاریخ 233
- در حیرتِ هست و نیست 235
- زبان تذکر و اشاره 241
- عصر توبه ی بشر 244
- بازگشت به هویت از دست رفته 250
- افقی دیگر گشوده شده 254
- اشاره 256
- نظر به لایه های باطنی حادثه ها در تاریخ 257
- عبور از یک فکر یا حذف آن 260
- انقلاب اسلامی و توانایی عبور از جریان های انحرافی 263
- آینده داری انقلاب اسلامی 265
- جایگاه تاریخی فرهنگ ها 269
- راز تفاوت دو نگاه 275
- ادامه علی علیه السلام در تاریخ 278
- راز ریزش ها در انقلاب 283
- تفاوت علمای دین 291
- حرکتی پیش تازانه 294
- شناخت ظرفیت زمانه شروع عبور از موانع 303
- روش های پایداری در جبهه ی فرهنگی انقلاب اسلامی 310
- اشاره 316
- کلافه همه یا هیچ 321
- عملی در خور تمدن اسلامی 325
- در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست 328
- بابی برای تفکر 331
- خطر غفلت از جایگاه تکوینی انقلاب اسلامی 337
- غفلت از سعه ی انقلاب اسلامی 338
- مجال نقش آفرینی در انقلاب اسلامی 342
- مرحله ای از بلوغ انقلاب اسلامی 344
- پرواز به آینده ای که چندان نزدیک نیست 352
- محدودیت غرب در ساخته های ذهنی 359
- کار اصلی متفکران در این دوران 363
- اشاره 368
- معنای حضور در عوالم گوناگون 372
- انقلاب اسلامی؛ حقیقت یا اعتبار؟ 376
- محمد صلی الله علیه و آله به تاریخ برمی گردد 379
- انقلاب اسلامی مخلوق همّت امام خمینی«رضوان الله تعالی علیه» 380
- تفاوت عالَم حضرت امام و علامه طباطبائی«رحمه الله علیهما» 387
- ریشه ی ضعف سیاسیون 390
- انقلاب اسلامی در حال ادامه داشتن 398
- اشاره 403
- رسالت تشکیلاتی مجموعه های فرهنگی 404
- اقتضائات انقلاب اسلامی در آینده 410
- تفاوت کار فرهنگی با کار تبلیغاتی 416
- تا تفکر به جامعه برگردد 418
- فعالیت فرهنگی در ستاد یا صف 419
- زنهار که گوهر ایمان ضربه بخورد 421
- معنای حضور تاریخی 423
- امکان ادامه ی راه 425
- وقتی تشکّل ها معبد می شوند 429
- معنای تشکیلات در وِزان انقلاب اسلامی 430
- ما در کدام تاریخ زندگی می کنیم؟ 435
- چرا برای پس فردا نباشید؟ 436
- تشکیلات نامرئی تمدن ساز 439
بنده نسبت به بعضی از جریان های اصول گرا از این زاویه گلایه دارم، گویا آن ها متوجه عظمت انقلاب اسلامی به عنوان صراط مستقیم این زمانه نیستند تا هرکس نسبت به انقلاب تعلق خاطر داشت، او را خودی بدانند و متوجه باشند حقیقت انقلاب بر قلب او نیز اشراق شده است. اگر در ابتدای انقلاب جریان های مختلفی که در عین علاقه به انقلاب، مقابل همدیگر بودند می دانستند حضور تاریخی انقلاب بزرگ تر از آن است که تصور می کردند و می دانستند انقلاب تا کجاها جلو می رود، اینقدر همدیگر را فرسایش نمی دادند تا آنجایی که در حال حاضر اینقدر اختلاف ها غلیظ شود که دیگر نتوان جمع اش کرد. طبیعی است که وقتی اختلاف ها آنقدر زیاد شد که یک طرف حتی به ارزش ها پشت کرد و به غرب نزدیک شد، امام و رهبری دیگر نمی توانند از آن جریان دفاع کنند ولی اگر ما آنقدر غلیظ برخورد نمی کردیم در بعضی موارد کار به این جاها نمی کشید.
بابی برای تفکر
در عین آن که ما باید بین حجابِ انقلاب و مُمِدّ انقلاب تفکیک کنیم ولی عرض بنده آن است که سیره امام«رضوان الله علیه» آن بود که تا آنجا که می شود بنی صدر را نگه دارند تا او که حجاب انقلاب بود، لااقل حجابش غلیظ تر نشود. در حدّ امکان باید آن هایی که می شود نگه داشت، نگه داریم تا به حجاب انقلاب تبدیل نشوند و از آن طرف تا می شود باید یاران انقلاب را که ضعف هایی هم دارند، نگه داشت، تا هر چه بیشتر مُمدّ انقلاب بمانند نه مقابل انقلاب. این باب خوبی است برای تفکر.