- مقدمه 1
- اشاره 39
- معنای بی تاریخی 41
- راه شناخت نقش تاریخی علمای دین 47
- گفتگویی میان حال و گذشته 49
- مجال تفکر در خود 52
- عالمان دین و تفقه در دین 54
- نقشه ی راه علماء دین 56
- زعمای دین و تجلی اسم «الله» 59
- راز حیات جامعه 62
- ولایت الهی در زمان غیبت 63
- راز شعور زعمای دین 65
- ضرورت وجود زعیم 74
- امام خمینی«رضوان الله علیه» و نظر به جایگاه جریان ها 75
- نظر به جایگاه تاریخی انقلاب اسلامی 78
- سیاست جزء انفکاک ناپذیر دین 82
- ریشه خلأ تحلیل 86
- امید در هر جایی نمی روید 88
- معنای بودن ما 90
- اشاره 95
- حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و امیدواری بیشتر آن حضرت 100
- آن چه را باید پشت سر گذاشت 102
- راز ادامه حیات انقلاب اسلامی 104
- شناخت تنگناهای تاریخی 108
- واقعی ترین نگاه 116
- نظر به خداوند بدون حجاب 119
- اشاره 123
- وَهمی که بر ذهن حاکم است 125
- بلندبودنِ اهداف و خطر یأس 135
- تا همدیگر را بفهمیم 137
- اولین قدم برای حضور در این تاریخ 143
- دوره ی فترتِ دولت اسلامی 145
- برکات درک دوره ی فترت 148
- جبهه ای که اشارات رهبری را درک می کند 156
- جنس کوتاهی های ما 163
- راه ظهور اراده ی الهی 168
- معنای قناعت تاریخی 172
- اشاره 175
- مسئولیت فهم سایر اندیشه ها نسبت به انقلاب اسلامی 177
- ما در چه لایه ای از انقلاب هستیم؟ 182
- معجزه تعامل 185
- معنای انقلاب اسلامی در سنت های عالم 197
- راز تعامل علی علیه السلام با خلفا 201
- کجا باشیم که هیچ جایی نباشیم؟ 205
- انقلاب اسلامی بستر تعالی چه کسانی است؟ 207
- حکمت متعالیه و ظهور وجه اشراقی انقلاب اسلامی 209
- انقلاب اسلامی و عبور از حاکمیت نفس امّاره 209
- اشاره 216
- چگونگی درکِ بدیهی تاریخی 224
- وقتی تفکر به تاریخ ما برمی گردد 231
- احساس اراده ی الهی در تاریخ 233
- در حیرتِ هست و نیست 235
- زبان تذکر و اشاره 241
- عصر توبه ی بشر 244
- بازگشت به هویت از دست رفته 250
- افقی دیگر گشوده شده 254
- اشاره 256
- نظر به لایه های باطنی حادثه ها در تاریخ 257
- عبور از یک فکر یا حذف آن 260
- انقلاب اسلامی و توانایی عبور از جریان های انحرافی 263
- آینده داری انقلاب اسلامی 265
- جایگاه تاریخی فرهنگ ها 269
- راز تفاوت دو نگاه 275
- ادامه علی علیه السلام در تاریخ 278
- راز ریزش ها در انقلاب 283
- تفاوت علمای دین 291
- حرکتی پیش تازانه 294
- شناخت ظرفیت زمانه شروع عبور از موانع 303
- روش های پایداری در جبهه ی فرهنگی انقلاب اسلامی 310
- اشاره 316
- کلافه همه یا هیچ 321
- عملی در خور تمدن اسلامی 325
- در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست 328
- بابی برای تفکر 331
- خطر غفلت از جایگاه تکوینی انقلاب اسلامی 337
- غفلت از سعه ی انقلاب اسلامی 338
- مجال نقش آفرینی در انقلاب اسلامی 342
- مرحله ای از بلوغ انقلاب اسلامی 344
- پرواز به آینده ای که چندان نزدیک نیست 352
- محدودیت غرب در ساخته های ذهنی 359
- کار اصلی متفکران در این دوران 363
- اشاره 368
- معنای حضور در عوالم گوناگون 372
- انقلاب اسلامی؛ حقیقت یا اعتبار؟ 376
- محمد صلی الله علیه و آله به تاریخ برمی گردد 379
- انقلاب اسلامی مخلوق همّت امام خمینی«رضوان الله تعالی علیه» 380
- تفاوت عالَم حضرت امام و علامه طباطبائی«رحمه الله علیهما» 387
- ریشه ی ضعف سیاسیون 390
- انقلاب اسلامی در حال ادامه داشتن 398
- اشاره 403
- رسالت تشکیلاتی مجموعه های فرهنگی 404
- اقتضائات انقلاب اسلامی در آینده 410
- تفاوت کار فرهنگی با کار تبلیغاتی 416
- تا تفکر به جامعه برگردد 418
- فعالیت فرهنگی در ستاد یا صف 419
- زنهار که گوهر ایمان ضربه بخورد 421
- معنای حضور تاریخی 423
- امکان ادامه ی راه 425
- وقتی تشکّل ها معبد می شوند 429
- معنای تشکیلات در وِزان انقلاب اسلامی 430
- ما در کدام تاریخ زندگی می کنیم؟ 435
- چرا برای پس فردا نباشید؟ 436
- تشکیلات نامرئی تمدن ساز 439
سؤال: با توجه به این که بعضی از شخصیت های فرهنگی، خود را در جبهه ی فکری پیدا کرده اند و در حال فعالیت و نقش آفرینی هستند، حال چه دیده شوند و چه دیده نشوند. در این میان سؤال ما این است کانون های فرهنگی این وسط چه کاره اند؟ بن بست مان این جا است که نمی دانیم آیا تاریخ تحقق تشکّل هایمان ظهور کرده و یا اصلاً نیازی به این تشکّل ها نیست ولی از آن جایی که مقام معظم رهبری می فرمایند: من دنبال شما می گشتم حالا خدا را شکر پیدا شدید. معلوم است وقت چنین حضوری فرا رسیده، حال چرا فعالیت فرهنگی مناسب اهداف انقلاب از طریق کانون های ما به ظهور نمی رسد؟ این سؤال برای ما مهم است به خصوص برای انجام فعالیت های فرهنگی که ادامه ی تاریخ غرب نباشد.
تفاوت کار فرهنگی با کار تبلیغاتی
جواب: به نظرم اگر به ادامه ی صحبت مقام معظم رهبری توجه شود این ابهام که می فرمائید برطرف می گردد. ایشان تأکید دارند جریان های فرهنگی که می خواهند کارهای اساسی بکنند باید سر خود را شلوغ نکنند، نگاه کنند اولویت ها را پیدا نمایند. می فرمایند:
«حتی المقدور تشکّلاتتان را ستادی نگه دارید و وارد صف نشوید. صف را به عهده همین مجموعه های مردمی بگذارید ... در واقع مرزی برای خودتان قائل شوید، بین صف و ستاد، و حتی المقدور وارد کارهای عملیاتی نشوید».
نکته ی فوق یکی از نکاتی است که باید برای کارهای اصیلِ فرهنگی مدّ نظر قرار داد. نکته دیگری که در دل این توصیه نهفته است تأکید