تفکر عقلی در کتاب و سنت صفحه 129

میرزامهدی اصفهانی و فلسفه و عرفان

مرحوم سیدجلال الدین آشتیانی از میرزااحمد آشتیانی نقل می کند که:«مرحوم میرزامهدی اصفهانی شواهد الربوبیه را پیش من می خواند اما فهم مطالب فلسفی برایش از اصعبِ امور بود.او در ابتدا چنین عقایدی نداشت اما پس از آن که به اصفهان رفت،کار به جایی رسید که از عرفان سرخورد و به جان فلسفه افتاد». (1)

«میرزامهدی اصفهانی نه تنها با فلسفه سر ستیز داشت که عرفان و تصوّف را نیز عنصری ضداسلامی و برگرفته از فرهنگ یونان می پنداشت که خلفای بنی عباس آن را جهت به حاشیه راندن علوم اهل بیت علیهم السلام ترویج می کردند». (2)

آقای سیدمحمدحسن قاضی فرزند آیت الله سیدعلی قاضی عارف بزرگ و استاد مرحوم علامه طباطبایی در این باره می گوید:

من یک ماه رمضان در مشهد بودم و پای منبر میرزامهدی اصفهانی حاضر می شدم.ایشان بالای منبر می رفت و زیاد هم عصبانی می شد و به پدرم(سیدعلی آقاقاضی)ناسزا می گفت و صراحتاً اوصاف و خصوصیات پدرم را ذکر می کرد.بعضی از مردم به آقای میرزامهدی گفتند که پسر آقاسیدعلی قاضی پای منبر شما می نشیند.ایشان بعد از آن آمد و از من خیلی عذر خواست و حتی یک روز مرا به منزلش برای افطار دعوت کرد.من منبرهای ایشان را می نوشتم و وقتی به نجف اشرف بازگشتم آنها را به آقا نشان دادم.

پدرم گفت:این ها چیست که تو نوشته ای؟هرگز آقامیرزامهدی اصفهانی یک چنین حرف هایی نمی زند.مگر دیوانه ای؟!آنها را دور بینداز!من هم آنها