عقل کلید گنج سعادت صفحه 45

مسیح،علیه السلام،با همین امکانات ناچیز در برابر حضرت حق تسلیم محض است و می گوید در این میهمانی،اراده عاشقانه خداوند بدین تعلق گرفته است که از دنیا این مقدار به من برسد.من هم اعتراضی ندارم و چون و چرا نمی کنم.

ما هم دنیا را همین طور ببینیم و کم و زیاد آن را با این توجه ارزیابی کنیم که ما در دنیا میهمان هستیم.پس،اگر قسمت ما این بود که ده بیست سال نان و ماست بخوریم و سهم دیگری ده بیست سال مرغ و کباب شد ناراحت نشویم و دلتنگ نگردیم،زیرا چه بسا،ممکن است این نظام برگردد و دنیای آن ها به ما برسد و قسمت ما نصیب آنان شود.

از قدیم گفته اند:هرکه بامش بیش برفش بیشتر.داشتن دنیای بیشتر لزوما به معنای لذت بردن بیشتر نیست.صرف نظر از این موضوع،آن ها که از دنیا بهره بیشتری دارند در آخرت گرفتارند.در روایت تکان دهنده ای از رسول گرامی اسلام،صلی اللّه علیه و آله و سلم،این معنا را چنین می یابیم:

«ما من أحد من الأولین و الآخرین إلا و هو یتمنی یوم القیامه أنه لم یعط من الدنیا إلا قوتا». 10

در روز قیامت،هیچ یک از پیشینیان و پسینیان نیست مگر این که آرزو می کند ای کاش از دنیا جز به قدر قوت لا یموتی به او نرسیده بود.

جدال دائمی عقل و شهوت

عقل به انسان ها می گوید که شما میهمان حضرت ربّ العزه هستید و میهمان نباید به میزبان کریم خود اعتراض کرده یا به او تعدی کند.لذا، وقتی انسان در موقعیت های وسوسه کننده ای قرار می گیرد تا در آن مالی را به چنگ آورد،عقل به او هشدار می دهد که این مال،هرقدر هم که قابل توجه باشد،شعله ای از شعله های آتش جهنم است و تصاحب یک ریال آن حرام است.در چنین لحظاتی،به کارگیری عقل به این است که